Mit

Mit
Mit, w języka starogreckiego μῦθος, jest opowieścią o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych. Przekazywana była przez daną społeczność, zawierała ona wyjaśnienia odnośnie sensu świata i ludzi.

Synonimy:
Mit jako opowiadanie: anegdota, bajka, baśń, historyjka, humoreska, legenda, opowiadanie, opowiastka, powiastka, saga;
Mit rozumiany jako utwór literacki: bajka, ballada, klechda, legenda, opowiadanie, podanie, przekaz;
Mit w zaznaczeniu opowieści z dawnych czasów: apokryf, bajka, baśń, informacja, legenda, podanie ludowe, relacja;
Mit jako opowieść fantastyczna: anegdota, baśń, fantazja, fikcja, imaginacja, podanie, zmyślenie.

Odmiana rzeczownika

Liczba pojedyncza
Mianownik (Kto? Co? Jest) mit
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) mitu
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) mitowi
Biernik (Kogo? Co? Widzę) mit
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z mitem
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o micie
Wołacz (O!… witaj!) micie

Liczba mnoga
Mianownik (Kto? Co? Jest) mity
Dopełniacz (Kogo? Czego? Nie ma) mitów
Celownik (Komu? Czemu? Się przyglądam) mitom
Biernik (Kogo? Co? Widzę) mity
Narzędnik (Z kim? Z czym? Idę) z mitami
Miejscownik (O kim? O czym? Mówię) o mitach
Wołacz (O!… witajcie!) mity

Mit nie jest odmiennym gatunkiem literackim, wyrażany jest on w różnych rodzajach literackich. Często jest mylony z innymi formami narracyjnymi przede wszystkim z legendą.
Około VI wieku przed naszą erą termin ten zaczęto odnosić do opowiadania fikcyjnego, było ono przeciwne opowiadaniu, które relacjonuje wydarzenia rzeczywiste. W jeszcze późniejszym czasie greckie mythos było używane dla wyróżnienia nierealnego opowiadania przez greckich historyków takich jak: Tukidydesa, Herodota. Określenie to było przydzielane do opowiadań o przygodach herosów i bogów, które wyraźnie oddzielali od dzieł historycznych.
Najstarszą definicją mitu podał Platon. Twierdził on, że jest to poznawanie rzeczywistości za pomocą subiektywnych wyobrażeń i ma ona na celu wyjaśnienie nieracjonalnych aspektów rzeczywistości. Natomiast Arystoteles uważał, że nie jest to opowiadanie, a fabuła dramatu, która jest jego podstawą.
Greckie określenie mit pojawiło się w językach europejskich dopiero pod koniec XVIII wieku. Najpierw używany był w języku niemieckim w dziełach Goethego i Schillera. Dla nich była to opowieść ukazująca prastarą prawdę.
W drugiej połowie XIX wieku w Europie wyraz ten zaczął przenikać z prac naukowych i literatury do języka potocznego. Gogol i Flaubert używali tego terminu jako określenie na nieprawdziwe historie. Zaś w XX stulecie w mowie potocznej, słowo to utrwaliło się jako zmyślona historia, błędny przypuszczenie, przesąd.
Termin mit jest powszechnie bezpośrednio kojarzone z mitologią grecką i rzymską. Z opowieściami o bogach i heroicznych bohaterach – herosach.
W XX wieku problemem stała się wieloznaczeniowość pojęcia mit. Dla badaczy problemem stało się utworzenie jednoznacznej i powszechnej definicji. Kiedy jedna grupa naukowców poszerzała granice tego terminu poszerzyć, druga próbowała je ograniczyć i wytyczyć.

Najprościej mówiąc mit to opowieść o istotach nadprzyrodzonych. Ale nie każda opowiastka i takich stworzeniach to mit. Dokładne definicje zależą i różnią się od tego jaką dyscyplinę naukową reprezentuje naukowiec, który sformułował definicję. W zależności od dziedziny nauki bardzo się od siebie różnią. Omówię poszczególne definicje w zależności od tego gdzie t