Wasal

„Wasal mojego wasala nie jest moim wasalem” to zasada, która obowiązywała w ramach systemu feudalnego, a która wskazywała na to, że zawierane podczas hołdu lennego przysięgi łączyły jedynie te jednostki, który składały je sobie wzajemnie.

Przysięga, która była zawierana między seniorem i jego wasalem, zostawała złożona w czasie uroczystej ceremonii, która odbywała się według ścisłego porządku.

Zauważyłem, że dzieci bardzo często mylą, kto jest wasalem, a kto seniorem, dlatego staram się to kilkukrotnie im wyjaśnić, a później upewnić się, czy zrozumiały, poprzez zadawanie im pytań.
Między wasalami, a ich seniorami, powstawały specyficzne więzi, oparte na wzajemnej zależności.

Nawet jeżeli ktoś był czyimś wasalem, sam również mógł posiadać swoich wasali, co doprowadziło do wykształcenia się specyficznej drabiny zależności, czyli hierarchii obowiązującej w średniowiecznych państwach.

Wasal miał liczne obowiązki do spełnienia wobec swojego seniora, a najważniejszym z nich była gotowość do zbrojnej walki w każdym momencie.

Senior podczas uroczystości wręczył swemu wasalowi włócznię, która była symbolem przekazania mu lenna.

Na miniaturze ukazano Karola Wielkiego, który przyjmuje od jednego ze swych wasali przysięgę wierności podczas specjalnie zorganizowanej ceremonii.

Wasale otrzymywali od swego seniora wyżywienie, odzienie, a także ziemię, czyli lenno, a sami zobowiązywali się do służby.

Wasale mogli mieć również swoich wasali, dla których stawali się seniorami – oddawali wtedy część ziemi, którą sami otrzymali od własnego seniora.

Cały system feudalny opierał się w dużej mierze na sile zbrojnej wasali, którzy pełnili usługi na ziemi, którą otrzymali od swoich seniorów.

Książę stał na szczycie hierarchii, a pod nim znajdowali się podlegli mu wasale, którzy ślubowali mu wierność i oddanie.

Czułam, że te wszystkie pojęcia związane z wasalami i seniorami są dla mnie całkowicie niejasne i tak naprawdę to nie rozumiem istoty systemu feudalnego.