Muzyka

Znaczenie słowa „muzyka”:
Muzyka w starożytnej Grecji stanowiła część filozofii. Związana była z obrzędami religijnymi, ale także tworzeniem poezji i dramatu jako części kultury greckiej. Już wtedy wykorzystywano do tworzenia dźwięków takie instrumenty muzyczne, jak np. kitarę, lirę, monochord i harfę, a także róg, aulos oraz fletnię Pana. Muzyka pochodzi od greckiego słowa mousik, oznaczającego człowieka wykształconego, uprawiającego różnorodne sztuki. Mousike to czynności, nad którymi opiekę sprawiały Muzy, córki Zeusa i Mnemozyne. W mitologii greckiej było ich dziewięć (tj. Kalliope, Klio, Erato, Euterpe, Melpomene, Polihymnia, Talia, Terpsychora, Urania) i każda z nich opiekowała się jedną z dziedzin nauki i sztuki. Muzy były towarzyszkami boga słońca i sztuki Apollina. Według mitów zamieszkiwały na Parnasie lub u stóp Olimpu. Uznawano je na równi z Apollinem, za bóstwa zsyłające twórczą inspirację i natchnienie. I tak na przykład Muza Terpsychora odpowiadała za taniec i pieśń, a jej atrybutem była lira. Z kolei poezją liryczną opiekowała się Euterpe a jej atrybut stanowił flet i aulos (grecki instrument muzyczny podobny do klarnetu), natomiast Erato odpowiadała za poezję miłosną, a jej atrybutem była lira i cytra.
Mitologia rzymska głosiła, że to Merkury jako pierwszy stworzył instrument ze skorupy żółwia, którą była lira. W tworzeniu teorii muzyki ważną rolę odegrali uczniowie Pitagorasa. Rozwijali wiedzę w zakresie astronomii, matematyki, ale też w dziedzinie akustyki. Określili m.in. zależność matematyczną między wysokością dźwięku, a długością struny, interwałów i rządzących nimi praw matematycznych. Badali oni właściwości tych strun na monochordzie.
W Biblii natomiast możemy znaleźć