Kompan
Zamień czytanie na oglądanie!
Kompan:
1. Towarzysz, który pomaga realizować wspólne cele.
2. Inaczej kolega, przyjaciel lub kumpel.
Wyrazy bliskoznaczne:
1. Znajomy,
2. Kumpel,
3. Przyjaciel,
4. Towarzysz,
5. Ziomek,
6. Koleżka,
7. Bratnia dusza,
8. Partner,
9. Wspólnik,
10. Współpracownik,11. Kolega.
Odmiana przez przypadki:
Liczba pojedyncza:
Mianownik (kto? co?) – Kompan
Dopełniacz (kogo? czego?) – Kompana
Celownik (komu? czemu?) – Kompanowi
Biernik (kogo? co?) – Kompana
Narzędnik (z kim? z czym?) – Kompanem
Miejscownik (o kim? o czym?) – Kompanie
Wołacz (o!) – Kompanie!
Liczba mnoga:
Mianownik (kto? co?) – Kompani
Dopełniacz (kogo? czego?) – Kompanów
Celownik (komu? czemu?) – Kompanom
Biernik (kogo? co?) – Kompanów
Narzędnik (z kim? z czym?) – Kompanami
Miejscownik (o kim? o czym?) – Kompanach
Wołacz (o!) – Kompani!
Przykładowe zdania:
1. Kompan Ani zawsze pomaga jej w
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!