Adam – E. Orzeszkowa – A…b…c…

Doktor Adam jest bohaterem noweli „ A…B…C…” pióra Elizy Orzeszkowej. Z obawy przed cenzurą pisarka umieściła akcję noweli w „ wielkim mieście wielkich Niemiec”. Nowela „A…B…C…” jest niezwykle istotna gdyż porusza temat ludzi zepchniętych na margines, napisana w 1884r. czyli w momencie kiedy zaczęto interesować się losami tych najuboższych najsłabszych, dwa lata wcześniej powstała Socjalno- Rewolucyjna Partia „Proletariat” mająca na celu obronę warstw najuboższych. Był to przyjaciel rodziny Lipskich, po śmierci prof. Lipskiego przestał odwiedzać dom Lipskich, nie interesował Go w żadnym stopniu los Joanny i Mieczysława. Dziewczyna, Joanna wypowiadała się o Nim pozytywnie gdyż pomógł Jej w trudnych chwilach, wtedy gdy chorował prof. Lipski, podkochiwała się w Nim skrycie. Adam pojawia się w noweli jeden jedyny raz, na rozprawie sądowej. Joanna zdaje sobie sprawę z faktu iż pomimo Jej miłości do tego człowieka dzieli ich zbyt duża różnica społeczna oraz ekonomiczna aby mogli być razem. Joanna co prawda była córką profesora jednakże najpierw został On wydalony z pracy w szkole za nauczanie zakazanych przedmiotów, później zaś osierocił Ją i Jej brata. W spadku po Ojcu otrzymała kręgosłup moralny, zasady którymi należy kierować się w życiu aby być dobrym człowiekiem, swoisty dekalog. Joanna uważała że nie zasługuje na miłość mężczyzny ze sfer wyższych jaki niewątpliwie był doktor Adam. Podobnie jak Adam chciała „być kimś”, pomagać ludziom zarówno pojedynczym jednostkom jak też służyć całemu społeczeństwu. Joanna czuje się bezużyteczna, niesie w sobie potrzebę działania, zaangażowania, bycia kochaną i w Adamie odnajduje obiekt swoich westchnień. Mężczyzna z całą pewnością Jej imponuje tym że Jego życie niesie za sobą głębszy sens, że jako lekarz pomaga ludziom, gdyby nie tragiczna sytuacja finansowa rodziny Lipskich prawdopodobnie Joanna również podjęłaby się studiów na wydziale medycyny, ma w sobie pragnienie nauki. Miłość do Adama traktuje jako pewnego rodzaju słabość, zresztą jedyną jaką tak naprawdę można Joannie przypisać. W przeciwieństwie do Joanny bę