Artemis – w mitologii greckiej siostra Apollina

Artemis nazywana także Artemidą, bądź Dianą w mitologii rzymskiej, była bliźniaczą siostrą boga poezji i sztuki- Apollina. Była córką Zeusa- najwyższego rangą boga i Latony- śmiertelniczki. Oboje dzieci urodziło się na wyspie Delos. Apollo był najpiękniejszym ze wszystkich bogów olimpijskich. Artemis jednak była równie piękna jak on. Z tego powodu wiele mężczyzn zalecało się do niej, lecz ona odrzucała wszystkie propozycje małżeństwa. Uznała, że zostanie dziewicą na zawsze, tak samo jak Atena. Z tego powodu nadano jej przydomek Czysta. Artemis najbardziej niż na Olimpie lubiła spędzać czas na ziemi, biegając po lasach z łukiem i kołczanem pełnym strzał, polując na leśną zwierzynę ze sforą psów u boku. Jej ulubionymi towarzyszkami były nimfy leśne, podążające za nią białym orszakiem. Zamiast uczt wśród bogów wolała ona wieczorami leżeć na chłodnej ziemi razem z driadami wpatrując się w gwiazdy bądź tańczyć razem z nimi wokół ognisk do późnej nocy. Zamiast nektaru i ambrozji natomiast wolała żywić się mięsem samodzielnie upolowanego zwierzęcia prosto z ognia popijając go zimną wodą źródlaną. Z tych powodów została ona boginią łucznictwa oraz polowań. Czasem przedstawiana jako bogini nocy i księżyca, z diademem w kształcie półksiężyca obok swojego brata, boga dnia i słońca (bez diademu).
Zazwyczaj ubierała się w dość krótką tunikę, która nie przeszkadzała jej w bieganiu, oraz zakładała mocne sandały, obwiązane mocno rzemieniami dookoła nóg. Zawsze uzbrojona w łuk bądź oszczep biegała wypatrując zwierzyny. Jednak nie tylko na nią polowała, była też patronką niektórych miejsc, zazwyczaj lasów, i w tych miejscach nie wolno było polować pod żadnym pozorem, jeżeli nie chciało się narazić bogini. Jednym z przykładów może być łania Ceryntejska (bądź Kerynejska), którą złapać miał Herakles w ramach jednego ze swoich zadań. Była ona poświęcona Artemis. Według legendy, bogini znalazła pięć takich zwierząt, które zaprzęgła do swojego powozu, ale ostatnie z nich uciekło. Łania miała złote rogi, srebrną sierść oraz kopyta z brązu. Była bardzo szybka. Pogoń za nią zajęła Heraklesowi cały rok. Gdy ją złapał, uprzedni przestrzeliwszy jej nogi strzałą zamoczoną w trującej krwi hydry lernejskiej, Artemis oskarżyła go o świętokradztwo. Za taką zbrodnię, karą była śmierć. Herosowi udało się jednak przekonać boginię pod warunkiem, że po przyniesieniu łani