Anderson Todd – N. Kleinbaum – Stowarzyszenie Umarłych Poetów

"; �; zaczynają dostrzegać, że można wieść swoje życie w inny sposób, nie tylko poprzez bezmyślną wiarę w motto szkoły. Keating wprowadzając zasadę „carpe diem” (chwytaj dzień), sprawia, że uczniowie zaczynają cieszyć się każdą chwilą, co uprzyjemnia im pobyt w szkole pełnej restrykcji. W przypływie natchnienia zaczynają spotykać się w ramach stowarzyszenia umarłych poetów, aby rozwijać swoją pasję do literatury pięknej. Dzięki wszystkim wydarzeniom zaczynamy dostrzegać zmiany w postawie Todd’a – zamknięty w sobie chłopiec zaczyna się otwierać na otaczający go świat oraz uświadamiać sobie swoje pragnienia, zaczyna do niego docierać, że to czego pragnie dla niego ojciec, a czego chciałby od życia on sam, to dwie, zupełnie różne rzeczy. W jego przyjacielu pojawia się pasja aktorka oraz chęć do jej realizowania, co przekłada się na pragnienie wystąpienia w wystawianej szkolnej sztuce – „sen nocy letniej”. Niestety wiadomość o chęci chłopca do podjęcia tak niepewnego zawodu spotyka się z silną dezaprobatą ojca, która skutkuję zakazaniu synowi wystąpienia w przedstawieniu pod groźbą zmiany jego aktualnej placówki nauczania na szkołę wojskową. Widoczny jest całkowity brak wsparcia oraz zrozumienia dla syna oraz jego aspiracji. Pomimo zakazu ze strony ojca Neil postanawia zrealizować swoje największe marzenie, i wystąpić w spektaklu. Całość sytuacji skutkuje popełnieniem samobójstwa przez Neila, który nie chce zrywać ze swoją znaleziono niedawno – tożsamością.
Kozłem ofiarnym, który zostaje obwiniony przez dyrekcję za całe wydarzenie zostaje John Keating, który zostaje zwolniony ze sprawowanej funkcji. Mimo wszystko, jego uczniowie czują wielką odmianę w swoich życiach za sprawą jego lekcji. Najbardziej zwolnienie profesora przeżywa Todd, który najwytrwalej sprzeciwia się jego usunięciu, podczas ostatniej lekcji Todd wchodzi na ławkę wraz z Nolanem i żegna Keating’a wierszem Walta Whitmana pod tytułem „O Captain! My Captain!”, gdyż ich mentor zawsze marzył aby być nazywanym mianem kapitana; dla swoich uczniów takim kapitanem został, osobą, która wskazała im kierunek.