Anda – M. Krüger – Godzina pąsowej róży

Już na samym początku w pierwszym rozdziale książki czytelnik dowiaduje się, że główna bohaterka Anda (Anna Danuta) Szemiot ma 14 lat, przyjaźni się z Teresą i jest w wieku szkolnym. Razem z rodzicami mieszka w Warszawie na ulicy Rakowieckiej, w dzielnicy Mokotów. Akcja książki rozgrywa się w 1960 r.
Można także dowiedzieć się, że Anda jest wyższa od Teresy oraz jej włosy są znacznie ciemniejsze od jej koleżanki. Po jej zachowaniu podczas oglądania witryny sklepowej w stosunku do Teresy można zauważyć, że ma wyczucie stylu i jest odważną młodą dorastającą dziewczyną. W stosunku do przyjaciółki jest nieco zgryźliwa i nie hamuje się od uszczypliwych komentarzy. Anda nie jest wzorową uczennicą, co udowadniają wersy o złych ocenach z matematyki. Anda jest także wysportowana, a dowodem na to jest jej zainteresowanie sportem w szczególności pływaniem. Uczestniczy także w sportowych zawodach. Anda należy także do osób ambitnych szczególnie, jeżeli chodzi o rozwój swojej sportowej kariery. Skrycie marzy o dostaniu się do kadry pływackiej i o uczestnictwie w mistrzostwach świata.
Anda posiada także dwójkę rodzeństwa. Starszego od siebie o dwa lata brata Zbyszka oraz siostrę, która już jest studentką drugiego roku Ewę. Z pierwszego rozdziału można dowiedzieć się, że siostra Andy dobrze sobie radzi na studiach. Rodzice Andy poświęcają jej więcej uwagi niż rodzeństwu i wywierają w pewnym sensie presję, aby miała tak samo dobre wyniki w nauce jak starsze rodzeństwo. Anda szczyci się swoimi osiągnięciami i pragnie podążać własną drogą. Rodzice Zbyszka, Andy i Ewy posiadają wyższe wykształcenie. Jej mama jest doktorem, a ojciec inżynierem. Pomimo nastoletniego buntu młodej bohaterki, ma dobry kontakt z rodzicami. Dowodem na to jest nazywanie Andy pieszczotliwie „Bimbusiem” od najmłodszych lat. Bohaterka nie zawsze dotrzymuje słowa szczególnie, jeżeli chodzi o odrabianie lekcji z matematyki. Jest sprytna i lubi wykorzystywać chwile nieuwagi, by delikatnie zmanipulować ludzi wokół siebie i osiągnąć swój cel, jakim jest przykładowo wyjście na basen. Ma dobry kontakt gospodynią (służbą domową), którą pieszczotliwie nazywała Genowefcią Jest także sprytna i umie zaplanować intrygę, np. cofając zegar o godzinę, aby uchronić się przed potencjalną rodzinną awanturą. Była zaskoczona, wręcz zszokowana, gdy przez zabarwienie róży na obrazie krwią i przez zepsuty zegar cofnęła się o 80 lat (1880 r.) do godziny, tzw. „pąsowej róży” jak powiedział jej obraz jej cioci. Była zirytowana i zdezorientowana, kiedy zaczęła odkrywać skutki przesunięcia w czasie za sprawą starego holenderskiego zegara. Dziewczyna także wyraża się niestosownie, szczególnie widoczne jest to, gdy cofnęła się do innej epoki. Takie słownictwo jak mówiła jej ciocia Eleonora jest w tej epoce niedopuszczalne. Po podróży w czasie nie mogła znieść zmian zarówno w stroju jak i w wymowie jej imienia, które przybrało formę „Anusia”. Według głównej bohaterki brzmiało ono zbyt dziewczęco. Różnica epok spowodowała także, że Anda, co chwila popełniała faux pas i nie mogła dostosować się do nowej sytuacji. Z biegiem czasu coraz bardziej pragnęła wrócić do swojego życia i zaczęła doceniać jej rodziców, Genowefcie, a także swój dom wyposażony w liczne udogodnienia, których jej brakowało w momencie przeniesienia się we wcześniejsze czasy. Kiedy zaczęła rozumieć, że znalazła się w innych czasach wraz z całą rodziną, wydawało jej się to zachwycającym przeżyciem, a nawet zabawnym doświadczeniem. Anda można powiedzieć, że nie krępowała się swojego ciała, czego dowodem było pozbycie się zbędnego ubrania i rozpoczęcie ćwiczeń, jednakże takie zachowanie w tamtych czasach było uważane za gorszące. Nie była zachwycona także starodawną bielizną, która zarywała znaczną część jej ciała. Nie zawahała się także by przerobić swoją bieliznę i uczynić ją znacznie krótszą. Była przeciwna także mocnym upięciom, krępujące ruchy w postaci gorsetu jej siostry. Musiała się przyzwyczaić do nowego wyglądu, a także do noszenia wysokich obcasów, których wcześniej nie zakładała. Źle czuła się w sukni ozdobionej kokardami i falbanami oraz w kapeluszu. Anda zaczęła także uczęszczać na pensję u Pani Kołtasińskiej. Kiedy na pensję odprowadzała ją Genowefcia, nie mogła uwierzyć, że gorszące jest patrzenie się zarówno na mężczyzn jak i na kobiety. Nie widziała w tym nic złego, w jej czasach interesowanie się płcią przeciwną było na porządku dziennym. Dowiedziała się także spotykając Urszulkę, że uczestnictwo w pensji jest przywilejem tylko dla zamożnych, co również było dla Andy szokujące. Zdziwiła się także, że dobrym obyczajem jest rozwijanie talentów u dziewcząt, nawet, jeżeli tak jak Teresa nie mają do tego predyspozycji. Zwraca także uwagę na mężczyzn, szczególnie tych przystojnych. Dowodem na to jest młody nauczyciel matematyki, który prowadzi zajęcia na pensji, jednak okazało się, że był to ten sam nauczyciel, który w jej czasach w szkole dał jej 2 z matematyki. Zdziwiła ją różnica programowa, ponieważ materiał przerabiany na pensji był o wiele łatwiejszy od zadań, które rozwiązywała wcześniej i tym samym dostała, jako jedyna najwyższą ocenę. Miała wrażenie, że to jest żart ze stron