Poppea Sabina – H. Sienkiewicz – Quo vadis

"; ała ogromny wpływ na Nerona. O jej władzy świadczy między innymi fakt, iż to dzięki niej istniały legalnie synagogi w Rzymie, ponieważ była żydówką. Także może o tym świadczyć kwestia, że od jej humoru zależało życie lub śmierć tysięcy oddanych na łaskę lub niełaskę Nerona ludzi. Oskarżyła z Tygellinem chrześcijan za rzekome podpalenie Rzymu. Jednak zdawała sobie sprawę, że jej życie zależało od humoru Nerona.
Poppea nie cieszyła się pozytywną opinią poddanych – nazywali ją „Flava coma”, co oznaczało ulicznicę. Nocą niszczono jej posągi, a na murach pisano wobec niej obelgi. Szczególnie dla chrześcijan była synonimem zbrodni i zła.
Była przeciwieństwem Ligii pod względem charakteru. Obie były piękne. Poppea była śmiała i mądra, jednak wykorzystała swoje cechy do złych celów. Natomiast Ligia również odznaczała się inteligencją, lecz odwrotnie do niej wykorzystywała to do dobrych intencji. Sabina panicznie bała się ewentualnych rywalek. Ligię nie interesowały zawiłe intrygi, była szczera i prawdomówna. Małżonka Nerona wyznawała judaizm, a dziewczyna wierzyła w Chrystusa. Można stwierdzić, że te postacie w utworze są stworzone, pod względem charakteru, na podstawie kontrastu.
Poppea Sabina była epizodyczną i historyczną postacią w „Quo vadis”. Została przedstawiona jako wcielenie zła. Była zawistna, zazdrosna oraz niebywale piękna. Snobka w pełni podporządkowała sobie Nerona, co sprawiło, że miała ogromną władzę w Rzymie. Wskutek strachu przed pozbyciem się jej, wyeliminowała Oktawię, czyli pierwszą żonę cesarza. Również z tego powodu nienawidziła Ligii, która swoją urodą mogła jej zagrażać. Była złą i negatywną bohaterką lektury. Gdyby nie ona, można byłoby zapobiec wielu nieprzyjemnym sytuacjom.