Monna Giovanna – G. Boccaccio – Sokół

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Monna Giovanna – G. Boccaccio – Sokół, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Monna Giovanna była młodą, piękną kobietą. Można powiedzieć, że była jedną z najpiękniejszych kobiet, które zamieszkiwały Florencję. Autor określa ją jako białogłowę -dawniej określano tak kobietę zamężną, młodą mężatkę. To właśnie w niej zakochał się Federigo degli Alberighi, który był synem Filipa. Tak naprawdę Monnę Giovannię poznajemy w momencie kiedy przedstawiony jest Federigo. Wiemy, że tak naprawdę Alberighi był w niej bardzo zakochany. Zmarnotrawił on cały swój majątek na wspaniałe uczty, podarunki a wszystko to robił, aby zdobyć względy damy, która zawładnęła jego sercem. Kobieta była bardzo skromną, szlachetną osobą . Odrzucała względy Federigo, który się do niej zalecał przez co możemy określić ją jako osobę lojalną, uczciwą w stosunku do swojego męża. Giovanna była również kobietą dla, której nie liczyło się czy ktoś zabiega o jej względy lub też czy daje jej jakieś drogocenne podarunki . Patrzyła na wnętrze człowieka: na jego charakter a nie na wygląd, pochodzenie, majętność. Damie można przypisać cytat pochodzący z ,,Małego Księcia” mianowicie ,, Trzeba umieć patrzeć sercem, wtedy zobaczysz nawet to, co jest niewidoczne dla oczu „. Monna Giovanna była zamężna. Niestety mąż kobiety zachorował. Przeczuwał on, że godzina jego śmierci jest bliska, dlatego spisał testament. W mocy prawnej dziedzicem jego bogactw miał być jego syn. Gdyby zaś syn nie miał potomków wtedy majątek dziedziczyć miała jego kochana żona. Niedługo potem mężczyzna zmarł. Kiedy zachorował jej synek kobieta bardzo się przejmuje jego chorobą. Jest ona bardzo kochającą matką, ponieważ miała tylko jedne dziecko, które było dla niej wsparciem po stracie męża. Każdego dnia pocieszała swoje dziecko, dodawała mu otuchy, była dla niego wsparciem w chorobie, nie odstępowała go na krok. Jej miłość do dziecka to bardzo silna, ciężko rozerwalna wręcz nierozerwalna więź. Na Monnie Giovannie spoczywał obowiązek zajęcia się swoją pociechą po stracie współmałżonka. Starała się, zastępować chłopcu ojca. Dla niej najważniejszym, najcenniejszym, najpiękniejszym darem w jej całym życiu był syn dla, którego byłą w stanie wszyst

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!