Glaukos – H. Sienkiewicz – Quo vadis

"; 211; ogarnął go ogromny żal i złość na samego siebie. Bez wstydu ukazał swoją skruchę i błagał Glaukosa o wybaczenie. Lekarz był człowiekiem bardzo miłosiernym i zlitował się nad własnym katem. Zbrodniarz niesamowicie wzruszył się i bardzo cierpiał, patrząc na mękę jedynego człowieka, który okazał mu dobroć. Chilon Chilonides zmierzył się ze swoimi zbrodniami. Zdecydował się publicznie oskarżyć cesarza Nerona o podpalenie Rzymu oraz nakazał przerwać rzeź niewinnych chrześcijan, za co zginął w straszliwych męczarniach, niczym chrześcijański męczennik.
Postawa Glaukosa była godna naśladowania i propagowania. Cechowała go dobroć i umiejętność wybaczania. Te wartości były wpisane w chrześcijańską moralność. To właśnie postawa miłosierdzia względem nieprzyjaciół tak bardzo urzekła Marka Winicjusza, ukochanego Ligii. Ogromnym miłosierdziem wykazał się Glaukos, wybaczając swojemu dawnemu oprawcy, Chilonowi, w chwili, gdy po raz kolejny spotkał go na swojej drodze. Innym razem dowodem jego miłosierdzia było opatrzenie ran, które w czasie próby uprowadzenia Ligii poniósł  Marek Winicjusz. Wspomniana postać także odegrała istotną rolę w powieści.
Glaukos nie chował w sercu gniewu i urazy. Był uczciwy i sprawiedliwy. Był pokornym chrześcijaninem, postacią bardzo szlachetną i dobroduszną. Przebaczył Chilonowi Chilonidesowi, czym spowodował jego nawrócenie. Stał się kimś godnym naśladowania i postacią, której losy skłaniają do refleksji dotyczących prawdziwych wartości chrześcijańskich.