Blueball – G. Orwell – Folwark zwierzęcy

Blueball jest psem, należącym do Folwarku, występuje jako bohater drugoplanowy. Blueball, Jessie oraz Pincher to były trzy psy które początkowo znajdowały się na obszarze folwarku. Podczas wystąpienia knura Majora, Blueball przybyła jako jedno z pierwszych zwierząt. Major okazuje się doskonałym populistą, względem psów, w tym Blueball wysuwa tezę iż jeśli się tylko zestarzeje to wtedy pan Jones przywiąże Je do szyi kamień oraz że utopi w najbliższym stawie. Blueball opowiedziała się za tym by szczurów nie uznawać za “towarzyszy”, podobnie opowiedział się kot, który jednakże głosował dwukrotnie, “za” oraz “przeciw”. Blueball należała do grona najbardziej błyskotliwych zwierząt, jak cała reszta psów, nauka hymnu “Zwierzęta Anglii” nie sprawiła Jej najmniejszego problemu. Blueball była w pełni oddana “ojczyźnie zwierząt”, broniła przed ludźmi z narażeniem życia oraz zdrowia. Blueball była niezbyt czujna, pozwoliła omotać się świniom, początkowo wierzyła w opowiastkę knura Majora, później oddana służyła Snowballowi oraz Napoleonowi a na końcu samozwańczemu jedynowładcy. Po obaleniu pana Jonesa, Blueball podobnie jak pozostałe psy otrzymała dwa biszkopty. Blueball stanowi postać figuratywną tych obywateli, którzy nie prowadzą buntu przeciwko władzy, skupione są na realizacji swoich zadań. Suczka nie potrafiła wziąć odpowiedzialności za młode pokolenie, co Orwell ocenia zdecydowanie negatywnie. Blueball wierzyła że wszystkie zwierzęta “ciągną wózek” w tym samym kierunku, ciężko pracowała, walczyła o folwark, wierzyła iż idea Animalizmu obejmie inne obszary, okazała się równie łatwowierna jak pozostali. Świnie odebrały Blueball szczeniaczki, wychowując je po kryjomu na bestie. Możemy dostrzec w tym element systemu sowieckiego, polegający na wychowywaniu człowieka radzieckiego, “homo sovieticus”, kiedy to władza wychowuje młodych obywateli na swoją modłę. Podobną metodę opracowali Antonio Gramsci oraz Rudi Dutschke, którzy stworzyli koncepcję w imię której “urabiali” nie dzieci przedstawicieli proletariatu, lecz studentów, tzw. “marsz przez instytucje�