Orgon – Molier – Świętoszek

"; ania wobec kogokolwiek. Na szczęście mężczyznę otaczają dobrzy ludzie, którym na nim zależy i są gotowi trwać przy nim niezależnie od tego jak bardzo błądzi, a także wskazać mu dobrą drogę.
Orgonowi nie można jednak odmówić i dobrych cech jak na przykład lojalności wobec Argasa. Mimo świadomości, że istnieje szansa na zostanie oskarżonym o zdradę a następnie trafienie przed książęcy sąd, przechował depozyt pozostawiony mu przez przyjaciela. Także wobec Tartuffe’a był lojalny, przynajmniej do czasu. Powierzał mu sekrety, pozwolił u siebie zamieszkać, a przy tym bronił go przed oskarżeniami ze strony rodziny.
Bohater jest również osobą miłosierną i pomocną. Gdy pewnego dnia napotkał w pobliżu kościoła biednego mężczyznę bez dachu nad głową i środków do życia nie wahał się, od razu postanowił zabrać go do siebie. Obdarzył biedaka zaufaniem, wręcz ślepą wiarą, traktował jak członka rodziny, radził się w każdej sprawie i zapewniał wszelkie dobra. Chciał nawet wydać za niego córkę, co było kolejną nieprzemyślaną decyzją mogącą wywołać więcej szkody niżeli pożytku.
Na szczęście historia kończy się dla Orgona dobrze, gdyż dzięki łaskawemu sercu księcia zostaje oczyszczony z zarzutu zdrady. Postanawia więc cieszyć się z tego faktu, a w ramach przeprosin planuje niezwłocznie zorganizować wesele Mariannie i Waleremu, ponieważ ten okazał się być prawdziwym przyjacielem, który nie odwrócił się od ojca ukochanej nawet w największej niedoli.
Orgon koniec końców okazuje się bardzo ludzkim bohaterem. Jego postać dokonuje różnych kontrowersyjnych decyzji, najczęściej bardzo trudnych do cofnięcia. Ta właśnie cecha sprawia, że jako czytelnicy jesteśmy w stanie się z nim utożsamić. W końcu kto z nas nigdy nie popełnił błędu? Możliwe, iż nasze pomyłki miały mniejszą skalę, niż te dokonane przez Orgona, ale każdy z nas jest tylko człowiekiem i ma prawo do potknięć. Uważam, że nie powinniśmy winić bohatera za jego dobroć wobec obcego, która niestety w tym wypadku okazała się największą wadą i o mały włos doprowadziłaby do katastrofy. Kim byśmy byli, gdybyśmy nie potrafili zaufać nikomu? Opisany przeze mnie bohater uczy, że nie należy wierzyć ludziom bezgranicznie, ale nie wolno też zamykać się na innych, dlatego że nigdy nie wiadomo kto okaże się prawdziwym przyjacielem, gotowym do pomocy nawet w najgorszej sytuacji. Moim zdaniem Orgon to jedna z ciekawszych figur ukazanych w „Świętoszku”. Możemy się od niego naprawdę sporo nauczyć, a sięgając po lekturę powinniśmy poświęcić mu sporo uwagi, gdyż zdecydowanie jest tego wart.