Buck – J. London – Zew krwi
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Pies Buck to główny bohater powieści Jacka Londona pt. „Zew krwi”. W chwili, gdy go poznajemy, ma cztery lata. Urodził się i mieszka „w słonecznej dolinie Santa Clara, w posiadłości, którą wszyscy nazywali, miejscem sędziego Millera” znajdującej się w Kalifornii. Później wielokrotnie zmienia miejsce, w którym żyje – są to rozległe północne obszary Ameryki Północnej. „Ojciec Bucka, Elmo był olbrzymim bernardynem i swego czasu nieodłącznym towarzyszem sędziego”, a „matka, Shep, była owczarkiem szkockim”.
Mieszaniec jest dwa razy wyższy od wilków, a waży około 64 kilogramów. To pies „o mocnych mięśniach”, „potężnej piersi, białych kłach” oraz „długiej i nieprzemakalnej sierści”. Przez jakiś czas, gdy podróżuje z François i Perraultem, nosi skórzane obuwie, by nie odmarzały mu łapy.
Pies lubi władać innymi: „Na terenie posiadłości sędziego Millera to Buck sprawował niepodzielną władzę nad wszystkim, co chodzi po ziemi czy fruwa w powietrzu, wliczając w to oczywiście ludzi”. Zresztą, nawet gdy zostaje liderem zaprzęgu potrafi szybko i sprawnie zapanować nad innymi psami. Cechuje go również wyjątkowa śmiałość – bez wahania potrafi skoczyć człowiekowi do gardła, jeśli ten sobie na to zasłużył. We fragmencie dotyczącym życia w rezydencji sędziego, możemy wyczytać, iż jest „zadowolony z siebie i swojej pozycji”. Autor pisze także, że uważa on bardzo, by „nie stać się przypadkiem rozpieszczonym psem domowym” – posiada pewną godność, a zarazem zna swoje miejsce i obowiązki. Buck nauczył się też „ufać ludziom” i „polegać na ich mądrości”. Jest przez to w pewien sposób łatwowierny – daje się uprowadzić pomocnikowi ogrodnika. Potrafi także przywiązać się do człowieka: „Z jego [sędziego] synami odczuwał partnerską wspólnotę podczas polowań i wędrówek, wnukami zaś godnie się opiekował. Z samym sędzią łączyła go poważna i stateczna przyjaźń. Prawdziwą gorącą i namiętną miłość, połączoną z uwielbieniem i szaleńczym oddaniem, wzbudził w nim dopiero [spotkany na Północy] John Thornton.”
Po porwaniu przybywa na mroźną Północ, gdyż jak wiele innych czworonogów musi pracować w zaprzęgu, a „wszystko z powodu żółtego metalu, na który natrafili ludzie błądzący w arktycznym mroku”. Pies szybko adaptuje się do nowych warunków i już na początku pobytu robi znaczne postępy jako pies zaprzęgowy, odkrywa gdzie śpią inne psy (zakopują się w śniegu), poznaje „prawo kija i kłów” oraz budzi w sobie pierwotne instynkty – jak widzimy Buck szybko się uczy. W Kanadzie wychodzą na jaw
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
- Lennox Mary – F. H. Burnett – Tajemniczy ogród
- Alina – J. Słowacki – Balladyna
- Aleksy – Legenda o świętym Aleksym
- Shirley Anna – L. M. Montgomery – Ania z Zielonego Wzgórza
- Bilbo – J. R. R. Tolkien – Hobbit
- Eol – Homer – Odyseja
- Blythe Gilbert – L. M. Montgomery – Ania na uniwersytecie
- Dedal – w mitologii greckiej wynalazca
- Jedwabiński Eugeniusz – M. Musierowicz – Opium w rosole
- Babu Stefu – M. Białoszewski – Pamiętnik z powstania warszawskiego
Dodaj komentarz jako pierwszy!