Telimena – A. Mickiewicz – Pan Tadeusz

Telimena to niezwykle tajemnicza postać występująca w epopei narodowej Adama Mickiewicza pod tytułem „Pan Tadeusz”. Jej nazwisko nie jest znane. Mieszka w Soplicowie. Jest opiekunką Zosi Horeszkówny – córki Ewy i wnuczki Stolnika Horeszki. We dworze Sopliców Telimena jest traktowana jak siostra Sędziego Soplicy. Asesor mówi o niej jako cioci Tadeusza, lecz sama kobieta gorąco temu zaprzecza. Przyznaje natomiast, że łączy ją pokrewieństwo z Zosią. Prawdopodobnie Telimena to daleka krewna rodziny Sopliców, którą Stolnik zaprosił do zamku Horeszków jako towarzyszkę, bratnią duszę oraz przyjaciółkę swojej jedynej córki, Ewy. Bardzo możliwe, że Ewa, towarzysząc swojemu mężowi na zesłanie, powierzyła kobiecie opiekę nad Zosią. W taki właśnie oto sposób Telimena zyskała podopieczną, o którą bardzo dba. Specjalnie trzyma swoją wychowankę z daleka od dorosłych
(zwłaszcza mężczyzn), żeby dziewczyna mogła wywrzeć jak największy efekt, kiedy już zostanie wprowadzona do towarzystwa jako młoda panienka. Ta sytuacja ma miejsce, gdy Zosia kończy czternasty rok życia. Telimena udziela jej wtedy rad takich jak na przykład jak się poruszać, jak chodzić, jak dygać, pilnuje również, aby nastolatka ubrana była zgodnie z modą obowiązującą wyższych sferach. Wspomina też wtedy o swoim kilkuletnim pobycie w Petersburgu oraz chełpi się znajomością Rosji oraz jej wielkopańskich stosunków.
Telimenę określano jako panią, nie pannę. Dlatego możemy sądzić, iż była zamężna. Wiemy też, że planuje małżeństwo, więc raczej była wdową. Kobieta nie należy do najmłodszych, osiągnęła już wiek średni. Z tego powodu niezwykle spieszy się z zamążpójściem. Kokietuje mężczyzn (Tadeusza, Hrabiego), ale ostatecznie zaręcza się z Rejentem – znajomym Sędziego, urzędnikiem przy sądzie ziemskim, zapalonym myśliwym, właścicielem psa, który wabi się Kusy.
Wciąż jeszcze pomimo upływu lat jest atrakcyjną, elegancką i zadbaną kobietą. Hołduje modzie francuskiej. Nie sposób jest odmówić jej doświadczenia życiowego. Jej kokieteria zapewne wynika z czystej próżności, świadoma, �