Chór Tebańskich Starców – Sofokles – Antygona

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Chór Tebańskich Starców – Sofokles – Antygona, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

„Chór Tebańskich Starców – Sofokles – Antygona”
Chór w „Antygonie” Sofoklesa pełni funkcję świadka zdarzeń, komentuje akcję i pokazuje stanowisko autora. Pojawia się po raz pierwszy w parodosie, czyli pieśni wejścia. W exodosie natomiast czytamy o nim po raz ostatni, gdy zamyka ostatnią scenę swoją pieśnią, która komentuje sens przedstawionej historii.
Poniżej umieszczam opisy każdej pieśni chóru:
Parodos
Chór wprowadza czytelników w okoliczności, dziejącej się w tragedii, akcji. Opowiada o wyprawie siedmiu przeciw Tebom, kiedy to Polinejkes wraz z królem Argos zaatakował jednocześnie siedem tebańskich miast podczas oblężenia. Przytacza również walkę Polinika wraz z Eteoklesem, jego bratem. Oboje zginęli w trakcie pojedynku, a Teby ostatecznie odparły najazd wrogów.
Pod koniec tej pieśni, Przodownik Chóru zapowiada wejście Kreona i odgrywające się w pierwszym epejsodionie – zebranie starszyzny.
Stasimon I
Na początku, chór pokazuje wizję potężnego człowieka i tego, co może uczynić. Wynalazł on mowę, zbudował domy, ale bez względu na to, czy ma leki na różne dolegliwości – nie ucieknie śmierci. Wzywa też do respektowania praw boskich, ponieważ to one przyniosą cnotę i uchronią od niebezpieczeństw.
W finalnej części, Przodownik ukazuje swe zdziwienie, widząc Antygonę prowadzoną przez Strażnika. Pyta, czy złamała rozkaz króla.
Stasimon II
Chór opowiada o przeznaczeniu. Przywołuje ród Labdakidów (ród Edypa) jako przykład miażdżącej mocy losu, która dosięga wszystkich członków rodziny. Nikt nie jest w stanie zmierzyć się z potęgą nieśmiertelnego Zeusa. Chór mówi, że nikt nie przejdzie życia bez win

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!