Syfon – W. Gombrowicz – Ferdydurke

Syfon to bohater utworu pod tytułem „Ferdydurke” autorstwa Witolda Gombrowicza. Można go określić mianem najbardziej zdyscyplinowanego ucznia w klasie. Był on przeciwnikiem Miętusa, który lekceważył wszystkie zasady i buntował się przeciw istniejącemu w szkole systemowi. Syfon nie zauważał problemu w tym, co działo się w placówce. Uczniowie byli „upupiani”, czyli starano się im nadać formę. Nie chciano, aby dojrzeli, ponieważ tacy, jacy byli w owej chwili, było najbardziej wygodne dla systemu. Młodymi, niedojrzałymi ludźmi łatwo manipulować i narzucać im swoje racje. Tak też chciano postępować z uczniami. Syfon uważał, że należy się dostosować i bagatelizował problem. Za sobą pociągał grupę uczniów, która zgadzała się z jego myśleniem.
Syfon na lekcje zawsze był przygotowany oraz wszystko wiedział. Czasami okazywało się nawet, że wie coś lepiej niż nauczyciel lub potrafi bardziej przekonać uczniów do danego tematu niż on.
Syfon bierze udział w pojedynku na miny, w którym jego przeciwnikiem jest Miętus. Syfon prezentuje miny piękne, wyrafinowane i za ich pomocą stara się coś przekazać. Z kolei Miętus przyjmuje postawę chuligana, prezentuje miny brzydkie i próbuje odrazić rywala. Ostatecznie wygrywa Syfon, ale Miętus prędko zmienia finał wydarzeń. Uświadamia go, dokonując na nim „gwałtu przez uszy”. Syfon nie jest w stanie pogodzić się z tym, co go spotkało. W międzyczasie do sali wchodzi profesor Pimko i udaje, że cała sytuacja nie ma miejsca. Nagina rzeczywistość i mówi, że chłopcy grzecznie bawią si�