Zychówna Jagienka – H. Sienkiewicz – Krzyżacy

"; .Szczerze kocha Zbyszka z Bogdańca. Wie, że Maćko – wuj młodego rycerza – to w niej widzi przyszłą żonę swojego podopiecznego. Jej uczucie długo przejawia się niesieniem ukochanemu pomocy, troską o niego i o jego bezpieczeństwo. Stale jest blisko. Jej wrażliwość i empatia pozwalają jej wczuć się w sytuację Zbyszka tuż po porwaniu córki Juranda, a potem po jej śmierci. Widząc ogrom jego cierpienia, stara się być blisko, ale nie narzuca się, jest cierpliwa i subtelna. Gorąco wierzy, że kiedyś przyjdzie dzień, w którym Zbyszko dostrzeże w niej wartościową kobietę i pokocha ją równie mocno jak ona jego. Pomoc niesie jednak bezinteresownie, nie oczekując niczego w zamian. Gdy jednak dochodzi do niej wieść, że Danusia została odnaleziona i Zbyszko wraca z nią do Spychowa, opuszcza dom Juranda, postanawiając, że zostanie mniszką.Cierpienie – jak wiadomo – uszlachetnia. Dowodem na prawdziwość tych słów jest historia Jagienki. Ból psychiczny, ale też pobyt na dworze księżnej Aleksandry sprawia, że córka Zycha dojrzewa i przeobraża się szykowną, dobrze wychowaną pannę. Wówczas Zbyszko, który stracił ukochaną żonę, zwraca na nią uwagę. Dziewczyna nadal kocha młodzieńca, ale wciąż traktuje go z dystansem, bojąc się odrzucenia. Jednocześnie nie chce też stawiać Zbyszka w krępującej sytuacji. Cierpliwość jednak popłaca – serce rycerza odwzajemniło jej uczucie i dlatego młodzi zdecydowali się zostać małżeństwem. Jej wrodzone cechy: dobro, wrażliwość, ale też zdecydowanie i konsekwencja pozwoliły jej zostać dobrą żoną i matką. Wydaje na świat czterech synów. Przyszłość Bogdańca jest uratowana.Jagienka to postać nietuzinkowa, łamiąca stereotyp dobrze urodzonej, delikatnej i zwiewnej piękności. Taką niewiastą była Danusia Jurandówna – pierwsza wielka miłość Zbyszka z Bogdańca.