Motyw kariery – Motyw literacki

Czym jest motyw kariery w literaturze i dlaczego wciąż nas porusza?

Motyw kariery – rozumiany jako dążenie do awansu społecznego, zawodowego lub politycznego – stanowi jeden z najbardziej uniwersalnych i wielowymiarowych tematów w literaturze światowej. Od starożytnych eposów po współczesne powieści korporacyjne, pisarze badają psychologiczne koszty sukcesu, konflikt między ambicją a moralnością oraz sposoby definiowania ludzkiego spełnienia. Czy kariera może być źródłem szczęścia, czy zawsze prowadzi do duchowej pustki? Jak zmieniały się literackie portrety ludzi sukcesu na przestrzeni wieków? Odpowiedzi na te pytania odsłaniają fundamentalne prawdy o naturze człowieka.

Jak ewoluował motyw kariery przez epoki literackie?

Czy antyczni bohaterowie znali pojęcie sukcesu zawodowego?

W starożytności kariera rozumiana była przez pryzmat areté – doskonałości moralnej i sprawności w wypełnianiu społecznej roli. W Antygonie Sofoklesa Kreon jako władca musi wybierać między racją państwa a rodzinnymi więziami. Horacy w pieśniach głosił ideę carpe diem, ale też sławił trwałą sławę poetycką:

„Exegi monumentum aere perennius” (Wzniosłem pomnik trwalszy niż ze spiżu)

Czy średniowiecze potępiało światowe ambicje?

Średniowieczna literatura przedstawiała dwie drogi: ascetyczną (jak w Legendzie o św. Aleksym) i rycerską. W Pieśni o Rolandzie tytułowy bohater ginie, broniąc honoru króla Karola Wielkiego – jego kariera rycerska znajduje spełnienie w śmierci za wiarę. W Boskiej komedii Dante umieszcza ambitnych polityków w piekle, co pokazuje chrześcijańską nieufność wobec ziemskich zaszczytów.

Dlaczego renesans nazwano „epoką ludzi wielokształconych”?

Humanizm odrodzeniowy gloryfikował wszechstronny rozwój. W Żywocie człowieka poczciwego Reja idealny szlachcic to gospodarz, żołnierz i mecenas sztuki. Makiawel w Księciu stworzył zaś podręcznik politycznej kariery, gdzie cel uświęca środki. Szekspirowski Hamlet pokazuje z kolei dramat następcy tronu rozdartego między obowiązkiem a moralnymi wątpliwościami.

Jak barokowe vanitas komentowało sukcesy?

Metafora theatrum mundi (świata-teatru) pokazywała karierę jako marność. W wierszu Do Anny Morsztyn pisał:

„Jako cień, jako dym, jako wiatr, jako płynąca woda, / Tak i nasze nadzieje, tak i nasze zawody”

Jednocześnie Jan Chryzostom Pasek w Pamiętnikach dokumentował awans szlachcica-żołnierza, ukazując praktyczny wymóg kariery w sarmackiej rzeczywistości.

Co oświecenie mówiło o karierze poprzez edukację?

W epoce rozumu kariera łączyła się z ideą postępu. Krasicki w Mikołaja Doświadczyńskiego przypadkach kreślił model oświeconego obywatela, a Wolter w Kandydzie demaskował iluzję „najlepszego z możliwych światów”, gdzie kariera często opiera się na przypadku.

Dlaczego pozytywizm gloryfikował pracę?

Po klęsce powstań literatura kładła nacisk na pracę organiczną. W Lalce Wokulski inwestuje w przemysł, zaś w Nad Niemnem Orzeszkowej Benedykt Korczyński walczy o utrzymanie ziemiańskiego majątku. Nowela Kamizelka Prusa pokazuje zaś drobnomieszczańskie marzenia o awansie.

Które dzieła najlepiej ukazują dylematy kariery?

Makbet Williama Szekspira – czy władza jest warta zbrodni?

Tytułowy bohater, początkowo szlachetny rycerz, pod wpływem żony i przepowiedni czarownic morduje króla Dunkana. Jego kariera władcy to:

• Studium degeneracji moralnej
• Metafora żądzy władzy niszczącej człowieczeństwo
• Przestroga przed zgubnymi ambicjami

Szekspir używa symbolu krwi jako metafory nieusuwalnego piętna zbrodni:

„Z wszystkich morskich wód Neptuna nie zmyje krwi tej dłoń”

Lalka Bolesława Prusa – czy pieniądze dają szczęście?

Stanisław Wokulski, były zesłaniec, buduje sieć sklepów, by wkupić się w łaski arystokracji. Jego kariera handlowca to:

• Próba przezwyciężenia społecznych podziałów
• Metafora kapitalistycznej transformacji
• Studium samotności człowieka sukcesu

Klęska miłosna Izabeli Łęckiej demaskuje iluzję, że majątek może zastąpić autentyczne relacje. Prus ukazuje też kontrast między pracą organiczną (Rzecki) a spekulacjami finansowymi (Szlangbaum).

Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego – czy geniusz ma prawo do zbrodni?

Raskolnikow, ubogi student, morduje lichwiarkę, testując swoją teorię o „nadludziach”. Jego kariera zbrodniarza staje się:

• Paradygmatem nihilistycznej etyki
• Psychologicznym studium wyrzutów sumienia
• Metaforą rewolucyjnych ideologii

Dostojewski poprzez postać Soni pokazuje alternatywną drogę – pokorę i duchowe odkupienie.

Granica Zofii Nałkowskiej – jak klasowe bariery kształtują kariery?

Zenon Ziembiewicz, syn zarządcy majątku, zdobywa pozycję redaktora, ale zdrada ideałów prowadzi go do samobójstwa. Nałkowska analizuje:

• Wpływ pochodzenia na możliwości awansu
• Konflikt między idealizmem a kompromisami
• Rolę kobiet w męskich karierach (postać Elżbiety)

Jakie symbole i metafory związane są z motywem kariery?

• Drabina Jakubowa – biblijny symbol duchowego awansu, wykorzystany np. w Imię róży Eco
• Szachy – strategiczne planowanie (Stach z Lalki gra w szachy z Suzinem)
• Teatr – życie