Motyw dziecka, dzieciństwa – Motyw literacki

"; iędzy nim, a samym autorem tekstu. Jest to pewien rodzaj obrazu Krasińskiego z lat młodzieńczych – niesamowicie zdolnego chłopczyka, niezwykle wrażliwego oraz cierpiącego. Orcio nie może pogodzić się z pogarszającym wzrokiem i w końcu z jego utratą, natomiast Zygmuntowi ogromny ból sprawiła śmierć matki. Jednak pomimo tych wszystkich przykrości, jak i niecodziennego zachowania Orcia, można powiedzieć, że był on niewinnym aniołkiem – tak jak każde dziecko w tym wieku. Ukazany motyw w tym przypadku różni się od naszego skojarzenia z dziećmi opisywanymi w literaturze, które w naszym wyobrażeniu są wolne od trosk.
Warto tutaj również posłużyć się utworem Adama Mickiewicza – „Dziady”, a konkretniej części drugiej. Pojawiające się tam duchy lekkie – Józio i Rózia, nie mogły dostać się do nieba. Powodem zamknięcia bram do niebios był fakt, iż ich dusze nie doświadczyły za życia zmartwień. Aby dostać się do raju proszą one o dwa ziarenka gorczycy, będącej symbolem cierpienia. Jest to dobry przykład obrazujący beztroskę okresu dzieciństwa. Brak większych przykrości, jak i przeszkód, czyni ten czas magicznym. Podsumowując, utwór ten ukazuje motyw w zupełnie innym świetle. Dzieci tutaj są szczęśliwe. Jest to zatem idealne przeciwieństwo wspomnianej wcześniej „Nie-Boskiej komedii” oraz wspomnianego tam młodego Orcia.
Reasumując, motyw dziecka kryje w sobie wiele znaczeń oraz może być przedstawiany na tysiące sposobów. Jednym z nich jest właśnie opis dzieciństwa idealnego, wolnego od zmartwień i trosk, skupionego na zabawie i otulonego rodzicielską miłością. Niektórzy autorzy jednak bezlitośnie rozliczają się z tym wzorcem, przedstawiając dzieciństwo pozbawione rodzicielskiej miłości, ciepła domowego. Dzieci, które bardzo szybko musiały dorosnąć.