Motyw przyjaźni – Motyw literacki

Przyjaźń jako motyw literacki

Przyjaźń jest relacją dwojga ludzi, której nie można jednoznacznie wytłumaczyć. Pierwsze przyjaźnie zawiązują się w dzieciństwie, a w miarę upływu lat zmienia się jej pojmowanie. Przyjaźń wynika z potrzeby nawiązywania znajomości przez człowieka, a następnie pielęgnowania jej, aby była rozwijana i kształtowana w bliższą relację.

W „Małym Księciu” przyjaźń jest motywem przewodnim. Tytułowy bohater, Mały Książę opuszcza swoją asteroidę w poszukiwaniu prawdziwej przyjaźni. Nie jest świadomy, że jego pierwszą przyjaciółką, a nawet miłością, jest Róża, która mieszkała z Małym Księciem i była z nim od zawsze. Każde kolejne spotkanie z dorosłymi pozwala dostrzec chłopcu, jak ważna jest dla niego Róża i że nie powinien był jej opuszczać. Dopiero dzięki szczerej rozmowie z lisem Mały Książę zaczyna rozumieć czym, tak naprawdę, jest poszukiwana przez niego przyjaźń. Lis wyjaśnia mu, że trzeba oswoić drugą osobę, a potem spojrzeć na jej duszę i charakter, bo tylko serce widzi to, co niewidoczne dla oczu. Lis przestrzega także bohatera, przed rozstaniem, gdyż w przypadku prawdziwej przyjaźni łączy się ono ze łzami i cierpieniem. Mały Książę uświadamia sobie wówczas wyjątkowość swojej więzi z Różą. Gdy patrzy na ogród róż na Ziemi, wydają mu się one zwyczajne i pospolite w porównaniu z jego Różą. Lis uświadamia Małemu Księciu, że jest się odpowiedzialnym za przyjaźń i nie powinno się zostawiać przyjaciela, bohater postanawia zatem wrócić na asteroidę, do swojej Róży.

W „Lalce” Bolesława Prusa motyw przyjaźni widać w relacji Stanisława Wokulskiego i Ignacego Rzeckiego. W młodości subiekt był podporą dla Stanisława, gdy ludzie szeptali o zdobyciu majątku przez ożenek z wdową po Janie Minclu. Ignacemu nie przeszkadzało uczenie się po nocach przyjaciela, sprowadzanie nieznanych ludzi czy tajemnicze zniknięcia Wokulskiego nawet na kilka dni. Stanisław natomiast wiedząc o ogromnym przywiązaniu przyjaciela do sklepu i chcąc zrobić mu przyjemność, pozwolił zamieszkać Rzeckiemu w pomieszczeniu obok sklepu. Zadbał, aby Ignacy czuł się tam jak w swoim starym lokum, w którym żył dwadzieścia pięć lat. Obaj doskonale się rozumieli, wzajemnie się o siebie troszcząc, udzielając sobie wsparcia i pomocy. Jeden starał się dbać o szczęście drugiego: Ignacy chciał, aby Wokulski ożenił się i wiódł szczęśliwe ży