Motyw rodziny – Motyw literacki

"; włosy i oczy, co sprawia, że przewidują problemy w przypadku, gdyby rodzinie udało się uciec z getta. Gdy Roma choruje, ojcu udaje się niemal cudem zdobyć butelkę z tranem. Tata jawi się jej jako obrońca, bohater. Ojciec załatwia też dla rodziny aryjskie papiery. Wkrótce jednak musi ją opuścić – zostaje wysłany do Płaszowa. Od tej pory matka i córka muszą radzić sobie same. Udaje im się przedostać na aryjską stronę i znaleźć rodzinę, która je przygarnia. Matka dziewczynki jest szczęśliwa i stara się zrobić wszystko, aby pomóc swoim gospodyniom. Razem z panią Kiernikową przygotowuje konfitury, piecze ciastka. Namawia córkę do jedzenia, mając świadomość, że w każdej chwili mogą stracić bezpieczne schronienie i stracić życie. Gdy dziewczynka choruje, daje Kiernikowej złoty pierścionek, aby kupiła cos pożywnego do jedzenia. W chwilach zwątpienia i smutku opowiada dziewczynce o przeszłości, próbuje opisać smak czekolady.
Ojciec Romy odnajduje rodzinę dopiero po zakończeniu wojny. Udało mu się uciec z Oświęcimia. Dziewczynka go nie poznaje, gdyż jest wychudzony, zabiedzony. Przypomina żebraka. Teofila troszczy się o męża. Długie godziny spędza na zdobywaniu jedzenia, a następnie na przygotowaniu potraw – chce za wszelką cenę przywrócić zdrowie mężowi. Między dwojgiem tych ludzi widać naprawdę silną więź. Rodzina zamieszkuje razem, w miarę upływu czasu dołączają do nich także inni członkowie: bracia ojca, ich dzieci. Przez długi czas mieszkają wszyscy razem, dzielą się tym, co mają. Rodzice podejmują decyzje odnośnie przyszłości dzieci, dokonują wyboru szkół. Próbują także nadrobić zaległości wychowawcze, choć nie zawsze przychodzi im to łatwo. Dzieci, które przeżyły holokaust, nie potrafią się przyzwyczaić do normalnego życia. Mały Ryszard, który zamieszkuje z rodziną Lieblingów nie potrafi odzwyczaić się od ukrywania jedzenia i potajemnej konsumpcji. Dorośli próbują skłonić go do jedzenia przy stole, jednak ich wysiłki nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Wuj Mosze i Roman nieustannie się kłócą, mimo iż Mosze płacze z radości po odnalezieniu syna. Holokaust wywarł ogromny wpływ także na tego chłopca. Choć jest nastolatkiem, nadal moczy się w nocy. Obaj chłopcy nie chodzą też do szkoły.
Nie ulega wątpliwości, że rodzina jest bardzo ważna w życiu każdego człowieka i trudno sobie wyobrazić bez niej życie. Rodziny wspierają, pomagają, prowadzą wspólne życie. Niestety, nie wszystkie rodziny są środowiskami pozytywnymi. Zdarzają się w nich konflikty, pojawia się też przemoc. Pozostaje jedynie mieć nadzieję, że tych rodzin będzie jak najmniej.