Motyw czytania literatury – Motyw literacki

Czy czytanie książek może być tematem literatury?

Motyw czytania literatury to jeden z najbardziej samoświadomych i metaforycznych wątków w dziejach piśmiennictwa. Stanowi literacką refleksję nad samą istotą tworzenia i odbioru tekstów, często przybierając formę mise en abyme – opowieści w opowieści. Od starożytnych zwojów po współczesne e-booki, akt lektury zawsze symbolizował coś więcej niż zwykłą czynność – był kluczem do wiedzy, bramą do wyobraźni lub niebezpiecznym narzędziem subwersji.

Jak ewoluował motyw czytania na przestrzeni wieków?

Od glinianych tabliczek do cyfrowych zwojów

W starożytności czytanie było przywilejem kapłanów i władców. W Biblii prorok Ezdrasz odczytuje Torę zgromadzonemu ludowi, co symbolizuje przejście od kultury oralnej do pisanej.

„I czytał z tej księgi dzień w dzień, od rana aż do południa” (Neh 8:3)

Grecki mit o Kadmosie, który wprowadził fenickie pismo, pokazuje ambiwalentny stosunek do alfabetyzacji – dar uważano za niebezpieczny.

Średniowieczne skryptoria i herezje

W epoce klasztornych skryptoriów czytanie stało się aktem religijnym. Psałterz floriański pokazuje, jak lektura tekstów sakralnych kształtowała duchowość. Jednak już wówczas pojawia się motyw niebezpiecznej lektury – heretyckie traktaty palone na stosach zapowiadają późniejsze konflikty. Św. Augustyn w Wyznaniach opisuje szok, jaki przeżył widząc Ambrożego czytającego w milczeniu – praktyka wówczas nieznana!

Renesansowe odkrycia i zwątpienia

W Sonetach Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego księgi stają się lustrem duszy:

„Księgi zbawienne czytam, ale czemuż się smucę?”

Jan Kochanowski w Pieśni XXV przeciwstawia mądrość ksiąg prostocie natury, a Szekspir w Hamlecie pokazuje, jak fałszywy list może stać się narzędziem zbrodni.

Oświeceniowe narzędzie rozumu

W Kandydzie Woltera czytanie staje się krytycznym filtrem rzeczywistości. Ignacy Krasicki w Mikołaja Doświadczyńskiego przypadkach ukazuje edukację przez lekturę jako drogę do oświecenia. Powstają pierwsze biblioteki publiczne, a czytelnictwo staje się elementem emancypacji mieszczaństwa.

Romantyczne uniesienia i przekleństwa

W Panu Tadeuszu Telimena z francuskim romansem w dłoni to karykatura modnej czytelniczki. Zupełnie inaczej motyw funkcjonuje w Kordianie Słowackiego, gdzie lektura Szekspira staje się impulsem do działania. Mary Shelley w Frankensteinie pokazuje, jak nieodpowiedzialna lektura (ksiąg alchemicznych) prowadzi do tragedii.

Pozytywistyczne narzędzie postępu

Eliza Orzeszkowa w Nad Niemnem pokazuje, jak czytanie kształtuje świadomość społeczną. Wokulski z Lalki Prusa zdobywa wiedzę ekonomiczną dzięki studiowaniu książek, co pozwala mu awansować społecznie. Jednak jego lektura Listów do pani Z. Balzaca prowadzi do rozczarowania miłosnego, pokazując ambiwalencję czytelniczych doświadczeń.

Współczesne dylematy

W Czytadle Magdaleny Tulli czytanie staje się metaforą relacji międzyludzkich, zaś w Empuzjonie Olgi Tokarczuk – narzędziem emancypacji kobiet. David Foster Wallace w Infinite Jest tworzy labiryntową powieść o uzależnieniu od rozrywki, gdzie czytanie staje się aktem oporu.

Które dzieła najlepiej ilustrują motyw czytania?

Imię róży Umberto Eco (1980)

W tej postmodernistycznej powieści klasztorna biblioteka to labirynt pełen zakazanych prawd. Śmierć mnichów badających traktat Arystotelesa o komedii pokazuje, jak władza kontroluje dostęp do wiedzy. Czytanie staje się tu aktem buntu, a sam proces dekodowania średniowiecznych manuskryptów odzwierciedla współczesne problemy interpretacji.

Fahrenheit 451 Ray’a Bradbury’ego (1953)

W antyutopijnym świecie palenia książek, „strażak” Montag odkrywa moc literatury. Bradbury przewidział współczesne problemy:

„Ludzie przestali czytać, bo życie stało się zbyt szybkie”

Symboliczne „zakładanie książek w pamięci” przez grupę oporu to metafora niezniszczalności idei.

Lalka Bolesława Prusa (1890)

Biblioteka Wokulskiego z 10 000 tomów symbolizuje pozytywistyczne dążenie do wiedzy. Lektura naukowych traktatów pomaga mu w karierze handlowej, ale romantyczne powieści utrwalają jego idealizm. Prus ukazuje dwoistą naturę czytelnictwa – źródło zarówno racjonalizmu, jak i emocjonalnych złudzeń.

Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa (1967)

Spalony manuskrypt o Piłacie staje się symbolem sztuki prześladowanej przez system. Wątek czytania splata się tu z motywem artystycznej odpowiedzialności. Paradoksalnie, zniszczenie fizycznej książki prowadzi do jej duchowego przetrwania w pamięci czytelników.

Bibliotekarka z Auschwitz Antonio Iturbe (2012)

Prawdziwa historia więźniarki Dity Kraus, która ukrywała osiem książek w obozie koncentracyjnym. Każda przemycona stronica to akt oporu:

„W miejscu, gdzie chcieli nas unicestwić, słowa dawały życie”

Iturbe pokazuje, jak literatura staje się ostatnim bastionem człowieczeństwa.

Nazwij to miłością Wisławy Szymborskiej (wiersz)

Noblistka w mistrzowski sposób łączy motyw czytania z refleksją egzystencjalną:

„Czytam książkę mądrą i wzruszającą./ O kim? O mnie?/ Wszystko się zgadza do rozdziału dwudziestego”

Lektura staje się tu narzędziem samopoznania.

Jakie symbole i metafory wiążą się z motywem czytania?

• Książka jako lustro – odbija prawdę o czytelniku (np. w Don Kichocie Cervantesa, gdzie lektura romansów rycerskich wypacza percepcję rz