Motyw afirmacji życia – Motyw literacki

Motyw afirmacji

Afirmacja to pojęcie, które oznacza radość życia, zadowolenie szczęście. Oznacza również zgodę na to, co niesie życie, dostrzeganie jego pozytywnych stron. Motyw afirmacji życia pojawia się często w literaturze renesansu. Jednym z ciekawszych utworów Jana Kochanowskiego jest pieśń rozpoczynająca się od słów „Serce roście patrząc na te czasy”. Jest to tekst będący wyrazem filozofii stoickiej. Utwór rozpoczyna się zwrotem do adresatów wzywającym do zachwytu nad pięknem otaczającego świata, nad pięknem przyrody. Podmiot liryczny nie może wyjść z zachwytu nad zachodzącymi zmianami. W miejscach, w których dawniej widać było jedynie gołe drzewa i pokryte śniegiem pola, widać zachodzące przemiany. Przyroda budzi się do życia, wszystko się budzi do życia.
Zmiany widać także na polach: kwitną kwiaty, ptaki wiją gniazda, wszędzie można dostrzec ożywienie. Przyroda wpływa także na człowieka. Ludzie coraz chętniej wychodzą z domu, rozpoczynają się prace, których nie można wykonywać zimą, na przykład spławianie drewna. W dalszej części utworu Kochanowski nawiązuje do stoickiej filozofii i zwraca uwagę, że nie każdy może cieszyć się z nadchodzącej wiosny. Na przeszkodzie stoi sumienie. Tylko ten, kto nie ma sobie niczego do zarzucenia, może korzystać z uroków życia, cieszyć się z jego uroków.
Tylko taki człowiek nie potrzebuje wina, by dobrze się bawić, nie musi słuchać muzyki, aby się weselić. Przeciwnie się dzieje, kiedy ktoś ma coś na sumieniu. Takiej osoby nic nie ciszy, ani dobry obiad ani wesoła muzyka.
W ostatniej części utworu pojawiają się elementy filozofii epikurejskiej. Kochanowski stwierdza, że we wszystkim konieczne jest zachowanie umiaru, nie można jednak się zamartwiać i jeśli jest okazja – korzystać z zabawy.
Idylliczny obraz wsi pojawia się także w Pieśni I zaczynającej się od słów: „Serce roście patrząc na te czasy”. Podmiot liryczny opisuje wiosenny krajobraz, który współgra z nastrojem człowieka poczciwego. Miejsca, które dawniej były pokryte lodem, gołe drzewa i śnieg zastąpiły teraz zielone krajobrazy, rodzące się młode liście na drzewach i kwitnące łąki. Rośnie zboże, a ptaki zaczynają budować gniazda. Radość z piękna przyrody może odczuwać jedynie człowiek, który nie ma grzechów ani wad. On nie potrzebuje sztucznych podniet, raduje się tym, co widzi, cieszy się każdą chwilą. Osoby nieuczciwe, pozbawione prawności nie potrafią jednak korzystać z uroków życia.
Jednym z autorów, którzy wysoko cenili życie wiejskie był Szymon Szymonowic. Zasłynął on głównie j