Motyw artysty i sztuki – Motyw literacki według chronologii epok

"; że godnymi słuchaczami są jedynie Bóg i natura, w przeciwieństwie do zwykłych śmiertelników, przez których czuje się niezrozumiany. Poeta porównuje się z samym Stwórcą, uważając, że jego poezja jest nieśmiertelna, idealna. Drugi ciekawy bohater romantyczny to Werter, który jest malarzem. Inspirację czerpie z natury oraz z dzieci, ponieważ tylko one są szczere. Natchnienia dodaje mu również ukochana, piękna Lotta. Dla przeżywającego ból istnienia artysty sztuka to idealna odskocznia od rzeczywistości i przeciwności losu. Trzecim artystą romantyzmu, o którym warto wspomnieć, jest Hrabia z epopei narodowej Mickiewicza, pod tytułem „Pan Tadeusz”. Mimo pochodzenia i obowiązków na dworze, ekscentryk znajduje czas na szkicowanie pięknej przyrody. Uwielbia czytać romanse, dlatego jest postrzegany przez innych za kogoś osobliwego i dziwnego. Natomiast według mnie to po prostu wyjątkowy artysta o wrażliwej duszy.PozytywizmW epoce pozytywizmu powstała powieść Henryka Sienkiewicza pt. „Quo vadis”. Okrutny cesarz Neron, bohater książki, to dość kontrowersyjny rodzaj wirtuoza. Cechuje go próżność oraz brak równowagi psychicznej. Lubi się wyróżniać i zwracać na siebie uwagę, choćby gustownymi, luksusowymi szatami. Jako władca Rzymu, a zarazem artysta nienatchniony, szuka inspiracji do swoich dzieł i tylko to się liczy. Jako cesarz w ogóle nie myśli o obywatelach Rzymu. Przeciwnie, uciechy dodaje mu ich cierpienie. Z powodu braku weny niezrównoważonemu artyście przychodzi do głowy pomysł podpalenia stolicy, by na tej podstawie stworzyć sztukę. Płonące miasto, przerażenie poddanych i śmierć wielu zwierząt dodaje mu inspiracji do napisania nowego dzieła. Neron to tragiczny, szalony i niezdecydowany cesarz-artysta, którego twórczość nie została – z wiadomych względów – doceniona.Młoda PolskaW okresie Młodej Polski Stefan Żeromski opowiada o losach młodych patriotów podczas rosyjskiego zaboru. W powieści pod tytułem „Syzyfowe prace” czytamy o nastoletnich chłopcach, którym nie pozwalano mówić w ojczystym języku, czytać narodowych powieści czy chodzić na polskie sztuki do teatru. Zaś młodzież buntuje się i zakłada kółko literackie, zaczynając walkę z rusyfikacją. Choć chłopcy nie są artystami, to wykazują ogromne zamiłowanie do narodowej sztuki. Czytają dzieła największych wieszczów narodowych, spotykają się potajemnie, by dyskutować o walorach patriotycznej literatury. To bardzo odważni oraz inteligentni, młodzi obywatele, świadomi swojej przynależności narodowej. Nikt ani nic nie może wygnać z ich umysłów miłości do Polski. A to wszystko dzięki sztuce, która ogromnie im pomaga zachować istotne dla nich wartości. Gdyby nie ta twórczość, byłoby im ciężko zachować poczucie narodowej tożsamości w czasach rusyfikacji.II wojna światowa i okupacjaW okresie literatury II wojny światowej i okupacji dominują w literaturze tematy narodowo-wyzwoleńcze. Natomiast to wcale nie wyklucza motywu artystów, ponieważ uważam, że bycie patriotą to także sztuka. Przykładem są dobrze znani główni bohaterowie powieści Aleksandra Kamińskiego, pod tytułem „Kamienie na szaniec”. Młodym obrońcom ojczyzny zostają zabrane najlepsze lata życia, które powinni spędzić na beztroskiej zabawie czy nauce. Natomiast oni muszą poświęcić się ratowaniu ojczyzny. Ich konspiracyjne działania mogę śmiało porównać do sztuki, jaką jest walka dla dobra ogółu – malowanie patriotycznych znaków na murach, zawieszanie flag, zamach na sklep mięsny czy zamiana tabliczki przy pomniku Kopernika. Te wszystkie działania tworzą niesamowitą sztukę, jaką jest walka o własne cele, bitwa o wolność oraz o lepsze jutro. Chłopcy wykazują także znajomość narodowej twórczości, co potwierdza Rudy, u kresu swego życia cytując słowa wiersza Słowackiego. Ci trzej patrioci to niezapomniani artyści, którzy swoimi czynami pragnęli wywalczyć niepodległość i szczęście.WspółczesnośćMoją szczególną uwagę zwraca Sławomir Mrożek oraz jego opowiadanie pod tytułem „Artysta”. Nieokreślony narrator opisuje dokonania zarozumiałego Koguta, który chciałby dostać rolę w cyrku. Artysta sądzi, że jest niepokonanym, najlepszym możliwym kandydatem. Idealizuje sam siebie i nierealnie podchodzi do swych umiejętności, twierdząc, ze jest tygrysem. Przesłuchujący go Dyrektor traktuje Koguta niepoważnie, ponieważ nie widzi dla niego szans w tej roli. Natomiast przeświadczony o swych umiejętnościach marzyciel pragnie się jej podjąć. Jego ambicja jest ogromna, wręcz zaślepia prawdę. Kogut nie zważa na żadne przeszkody i mimo wszystko pragnie dążyć do celu. Jest ukazany w sposób ironiczny i groteskowy. Mrożek układa jego losy w sposób zabawny i sarkastyczny, by pokazać, że czasami przesadzamy w swoich zamiarach. Natomiast Koguta można nazwać artystą dosłownie i w przenośni, ponieważ śmieszy i bawi nas swą pewnością siebie i wyjątkowością. Osobiście sądzę, że warto podążać za marzeniami, dopóki nie przerodzi się to w niezdrową obsesję.PodsumowaniePodsumowując, sztuka ewoluuje z biegiem lat. W każdym okresie występują inne definicje piękna, różne ideały i popularne ruchy w malarstwie czy literaturze. Uważam, że sztuka to nie tylko dzieła i utwory, ale też dbanie o innych, walka o własne poglądy, poznawanie siebie czy podróże i nauka. Artyści to nie tylko malarze lub pisarze. To ludzie o pięknym wnętrzu, którzy potrafią dążyć do celu mimo przeciwności, przekazać innym swoje racje czy też nie poddawać się. Potrafią udowodnić, że można znaleźć swoje powołanie i postępować zgodnie z nim. Potrafią pokazać swoją indywidualność i oryginalność, opisując ważne, nie zawsze radosne dla nas momenty. Sztuka daje nadzieję oraz pomaga w trudnych czasach zachować garstkę radości i poczucie przynależności. Dlatego, pomimo różnić czasowych, zawsze znajdą się dobre, ambitne i wyjątkowe osoby, które będą tworzyły lepszą przyszłość, mówić głośno o swoich potrzebach i szukać czegoś więcej niż ślepego podążania za wyznaczonymi normami. Zostaną zapamiętane, potraktowane jako wzór przez wiele pokoleń.