Góry – obiecywać złote góry

Lubię zaczynać moje wypracowania od odwoływania do życia codziennego. Każdy z nas ma jakieś swoje słabości, ulubione zajęcia czy powiedzonka. Mamy skłonności do wyolbrzymiania, kłócenia się, wszak jesteśmy tylko ludźmi, którym zdarzają się pomyłki czy przewinienia. Nie chodzi przecież o to, a by być chodzącym ideałem, złotym dzieckiem czy wybitnym geniuszem, bo nie każdy kiedyś nim zostanie. To nasze indywidualne cechy, charakter, predyspozycje, talenty, definiują nas jako człowieka- jednostkę, oryginalnego i unikalnego w otaczającym świecie. Właśnie ta niepowtarzalność sprawia, że jesteśmy wyjątkowi. Oczywiście, oprócz niewątpliwych zalet, każdy ma też swoje wady i słabości. Nie zawsze lubimy być obowiązkowi i odpowiedzialni, czasami nie dotrzymujemy czyichś sekretów, popełniamy gafy i proste błędy. Nie jest to jednak powód do wstydu czy załamania, wszak błędy zawsze można naprawić. Gorzej jednak, gdy nie dotrzymujemy składanych obietnic. Źle to o nas świadczy, wychodzimy na ludzi niesłownych, niewiarygodnych, tracimy też zaufanie i poparcie, które potem bardzo ciężko jest odbudować. Wiadomo, na odbudowę wizerunku potrzeba czasu i cierpliwości, należy przemyśleć swoje zachowanie i starać się już zawsze dotrzymywać składanych obietnic. O kimś, kto nie dotrzymuje słowa, a składa niewyobrażalne i niew