Łby – brać się (wodzić się, wziąć się) za łby

Kiedy ktoś się z kimś „bierze za łby”, nie wróży to nic dobrego. Słowniki frazeologiczne skupiają się na dwóch znaczeniach:
– Zaczynać bójkę, bić się, walczyć.

– Toczyć zażarty spór, kłócić się gwałtownie.

Z tego zestawienia widać, że połączenie to odsyła nas – użytkowników języka do dwóch kręgów skojarzeń. Pierwsza definicja dotyczy walki wręcz, np. z użyciem pięści. Druga – walki na słowa, nieustępliwości w głoszeniu swoich przekonań.
Potwierdzają to informacje znalezione w słowniku synonimów. Określenia bliskoznaczne do frazeologizmu „brać się za łby” można podzielić na te, które dotyczą walki wręcz i te, które dotyczą utarczek słownych.
Do tego pierwszego znaczenia przypisane będą następujące synonimy: bić się, boksować się, brać się za bary, brać się za czuby, chwycić za broń, krzyżować z kimś miecz, lać się, mocować się, pojedynkować się, prowadzić walkę, prowadzić wojnę, a nawet przelewać krew. Do starć na słowa odnoszą się z kolei: toczyć spory, sprzeczać się, drzeć koty, iść na udry i rozpoczynać kłótnię.
Ze względu na to, że słowo „łeb” poprzez nacechowanie emocjonalne jest wyraziste, często pojawia się we frazeologii. Można „biec na łeb na szyję”, kiedy pozostaje mało czasu do umówionego spotkania. Gdy coś nie idzie zgodnie z planem mówimy, że „coś wzięło w łeb”. W przypadku bardzo wyrównanej rywalizacji w sporcie używamy sformułowania „łeb w łeb”. Z kolei kogoś zwariowanego, postrzelonego i nieobliczalnego podsumujemy stwierdzeniem, że „ma kiełbie we łbie”. Z użyciem tego wyrazu mówimy często o czyichś wadach. Osoba niekulturalna i nietaktowna potrafi „wejść na łeb”, a „zakutym łbem” będzie ktoś, kogo pospolicie nazwa