Pozytywizm – Epoka literacka

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Pozytywizm – Epoka literacka, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

1) Pozytywizm – ramy czasowe, pochodzenie nazwy i inne określeniaPoczątek pozytywizmu w Polsce przypada na upadek powstania styczniowego w roku 1864. Ludzie utracili wówczas wiarę w hasła głoszone przez romantyków. Reprezentanci młodego pokolenia winą za przegraną walkę i późniejsze represje ze strony zaborców obwiniali romantyczną poezję, która. inspirując do walki. doprowadziła do nieszczęścia. Data końcowa epoki nie jest już taka pewna. Wiele utworów, zaliczanych do twórczości literackiej pozytywizmu, powstało po roku 1891, który jest uważany za początek Młodej Polski. Można więc uznać, że pozytywizm i Młoda Polska w literaturze współistniały ze sobą prawie do końca XIX wieku.
Nazwa epoki wywodzi się od dzieła francuskiego filozofa Augusta Comte’a, który pisząc sześciotomowy Kurs filozofii pozytywnej, używał takich przymiotników, jak: realny, pożyteczny, praktyczny. Comte nie zdawał sobie pewnie sprawy z tego, że tworzy nazwę epoki. Przytoczone wyrażenia w XIX wieku nosiły nazwę pozytywnych, czyli pozytywistycznych.
Epoka pozytywizmu ma również swoje inne nazwy, takie jak: realizm, naturalizm oraz epoka popowstaniowa. W Polsce nazwa pozytywizm przyjęła się najlepiej.
Termin „pozytywizm” podkreśla socjologiczne nastawienie, które zmusza badacza i filozofa do zwrócenia swojej uwagi na jednostkę jako część społeczeństwa i ludzkości.
2) Główne kierunki w literaturze pozytywizmu to:
– realizm – metoda przedstawiania materiału w dziele literackim. Głównym celem pisarza, który posługiwał się tą metodą, było przedstawienie życia takiego, jakim ono jest, jak najbardziej zbliżonego do rzeczywistości;- naturalizm – metoda twórcza, której głównym reprezentantem i teoretykiem był Émile Zola. Dzieła naturalistyczne prezentowały m.in. środowisko nizin społecznych, często posługując się  brutalnymi obrazami. Według naturalistów człowiek podlega prawom natury, której jest częścią. Życie człowieka płynie pod znakiem walki o przetrwanie w czasach, gdzie pieniądz zyskał status boga, a ludzie byli w stanie posunąć się do wszystkiego, by go zdobyć. Naturaliści przedstawiali  świat w bardzo pesymistyczny sposób. Opisywali go bez zbędnych przystrojeń, wskazując na jego patologię i szpetotę.
3) Hasła i problemy polskiego pozytywizmu:
– praca u podstaw – głównym celem tego punktu była edukacja ludu w szerokim tego słowa znaczeniu. Hasło to kierowane było szczególnie to do ludzi inteligentnych, aby to oni zadecydowali o losach kraju i zaczęli kształcić najbiedniejszych, ale przede wszystkim też najmłodsze pokolenie. W pracy u podstaw chodziło o jak najszybsze przełamanie barier między klasami społecznymi. Pozytywiści chcieli wykorzystać nowe warunki do rozwoju cywilizacyjnego i gospodarczego. Byli przekonani, że ta droga doprowadzi do odzyskania niepodległości.
– praca organiczna – to hasło jest ściśle powiązany z pracą u podstaw. Traktowano w nim całe społeczeństwo jako jeden wielki organizm. Podczas gdy w przypadku pracy u podstaw skupiano się na edukacji, to w pracy organicznej pozytywiści kładli duży nacisk na gospodarkę. Zmiany ekonomiczne oraz zmiany w rolnictwie, handlu i przemyśle, które proponowano, miały prowadzić do umocnienia polskiego majątku, a co za tym idzie – polepszenia warunków życia każdego z mieszkańców kraju.
– kwestia żydowska – przedstawiciele pozytywizmu opowiedzieli się za asymilacją Żydów. Postulowali zaprzestanie prześladowań Żydów oraz uważali ich za jedną z ważniejszych grup społecznych. Namawiali społeczeństwo, aby odrzucili stary wizerunek Żydów, który był oparty na fałszywych informacjach. Starali się przedstawiać tę grupę ludności jako bardzo potrzebną dla prawidłowego funkcjonowania całej populacji.
– emancypacja kobiet – pozytywiści postulowali równe traktowanie mężczyzn i kobiet. Do tej pory, mimo że kobiety pracowały równie ciężko jak mężczyźni, to zarabiały mniej od nich. Kobiety często nie mogły znaleźć pracy. Pisarze nawoływali do tego, żeby był równy dostęp do edukacji bez względu na płeć i żeby wszystkich wynagradzać tak samo.4) Literatura powszechna
W czasach, gdy na ziemiach polskich  zastanawiano się, jak odzyskać niepodległość, literatura światowa zajmowała się takimi zagadnieniami, jak: realizm, naturalizm i ekspresjonizm. Nurty te rozwijały się głównie w Rosji, Wielkiej Brytanii oraz we Francji.
Pozytywizm na świecie zaczął kształtować się we Francji. Nastąpiło tam odejście od tematyki związanej z bogatym społeczeństwem, zaczęto opisywać biedne klasy społeczne, odnosząc się do ich problemów i tragedii. Gatunkiem bardzo popularnym stała się powieść, która nie była doceniana w romantyzmie. Pisarze opisywali rzeczywistość taką, jaka ona była, bez żadnych zdobień i zakłamań.
W literaturze powszechnej bardzo często pojawiał się pesymizm. Pisarze opisywali złą stronę społeczeństwa. Bez zahamowań literaci opisywali chciwość, próżność, zakłamanie i brak litości dla uboższej ludności. Częstym tematem poruszanym w literaturze zagranicznej był kapitalizm. Pisarze skupiali się na wadach ustroju – na tym, jak nierówno i niesprawiedliwie traktowani są ubodzy pracownicy.
5) Najbardziej znani twórcy pozytywistyczni na świecie:
– Honoriusz Balzak (Honoré de Balzac) – francuski pisarz, który stworzył model powieści przez wiele lat naśladowany przez europejskich twórców. Jest autorem cyklu Komedia ludzka, który obejmuje ponad 100 pozycji. We wspomnianym cyklu utworów ukazuje Francję po upadku Napoleona – czyli świat, w którym rządzi pieniądz. Starł się w swoich dziełach przedstawiać ludzkie doświadczenia, stosunki społeczne, szczegóły z życia różnych grup oraz różne charaktery bohaterów.
Jego bardzo znany utwór to Ojciec Goriot. Autor poruszył w tym utworze problem relacji rodziców z dziećmi. Relacje te oparte są na egoizmie i dążeniu do sukcesu finansowego bez wglądu na cenę. Balzac opisuje nowoczesne społeczeństwo – pokazuje jego wady, podkreśla upadek moralności i odrzucenie jasnych zasad. W powieści Ojciec Goriot żaden z bohaterów nie jest wart naśladowania, każdy popełnia liczne błędy.- Fiodor Dostojewski – rosyjski pisarz, który stworzył wiele dzieł. Ukazywał w nich ciemne strony ludzkiej natury. Świat przedstawiony w jego utworach jest okrutny. Książki Dostojewskiego tak naprawdę nie rozwiązują żadnych problemów, ale stawiają wiele pytań, nad którymi trzeba się zastanowić i samemu znaleźć rozwiązanie.
W swoim znanym utworze Zbrodnia i kara autor poruszył temat zbrodni i kary za zbrodnię. Losy głównego bohatera udowadniają, że nie

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!