Asi czy Asii
Zgodnie z jedną z zasad języka polskiego dopełniacz, celownik i miejscownik słów (konkretnie rzeczowników) zakończonych na „ia” po literkach „s”, „z”, „dz” i „c” zawsze tworzymy bez podwajania końcówki „i” na końcu wyrazu.
Widać to doskonale przy tworzeniu dopełniacza, celownika lub miejscownika właśnie słowa „ASIA” (zdrobnienie imienia Joanna). Właśnie w tym zdrobnieniu przed „ia” występuje jedna z tych spółgłosek, a mianowicie „s” tworząc, więc celownik, dopełniacz lub miejscownik (komu? / kogo? / o kim?) użyjemy tylko jednego „i” – „Asi”.
Nie wolno nam zapisać tego zdobienia jako „Asii”, gdyż będzie to uważane w języku polskim za błąd!
Przykładowe zdania:
– W szkole podstawowej zakochałem się w Asi z sąsiedniej miejscowości.
– Jutro mam zamiar oświadczyć się Asi.
– Porozmawiajmy o zachowaniu mojej córki Asi.
– Od naszego spotkania klasowego po latach myślę tylko o mojej dawnej koleżance Asi.
– Dawno nie widziałem Asi.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!