cappuccino czy capucino
Cappuccino czy capucino: Bitwa o podwójne spółgłoski w filiżance
Gdy para espresso spotka się z pianą mleczną w rytuale porannej kawy, tylko jedna forma zapisu zasługuje na miejsce w menu: cappuccino. Błędne capucino to częsty gość w polskich kawiarniach i tekstach internetowych, ale jego obecność przypomina raczej fusy na dnie kubka niż prawdziwy smak włoskiej tradycji.
Czy wiesz, że nazwa kawy pochodzi od… kapturów mnichów? Kapucyni (wł. cappuccini), od których wywodzi się nazwa napoju, zawdzięczają swoją nazwę charakterystycznym kapturom habitów. To właśnie kolor kawy miał przypominać brunatne zakonne szaty!
Dlaczego podwójne „p” i „c” to nie przypadek?
Etymologiczny taniec tego słowa zaczyna się w XVII-wiecznej Wenecji, gdzie termin cappuccio (kaptur) ewoluował poprzez zdrobnienie cappuccino. Włoska czułość dla podwójnych spółgłosek stała się kamieniem węgielnym pisowni. Gdy w latach 90. XX wieku kawa podbijała polskie bary mleczne, próbowano spolszczyć zapis na „kapuczino”, ale międzynarodowa forma okazała się silniejsza.
Czy „capucino” to błąd fonetyczny czy kulturowy?
Pomyłka wynika z kolizji słuchowej – polskie ucho naturalnie redukuje podwójne spółgłoski, zwłaszcza w zapożyczeniach. Porównajmy z „terror” vs. „teror” – podobny mechanizm błędów. Ale w przypadku kawy dochodzi dodatkowo skojarzenie z… małpami! W języku francuskim capucin oznacza również kapitana statku i gatunek naczelnych, co prowadziło do zabawnych nieporozumień w dawnych podręcznikach żeglarskich.
Jak rozpoznać kawowego ignoranta po jednym słowie?
W powieści „Ziemia obiecana” Reymonta kelner podaje „capucino z ciastem wiedeńskim”, co współcześni językoznawcy odczytują jako celowy zabieg charakterologiczny – autor pokazuje prowincjonalność lokalu. W serialu „Ranczo” ksiądz proboszcz regularnie zamawia „capucino”, podkreślając swoją niechęć do nowomodnych zachodnich wpływów. Nawet w świecie popkultury błąd staje się narzędziem kreacji postaci!
Gdzie podziała się litera „p” w błędnej wersji?
Mechanizm zaniku jednego „p” przypomina proces obserwowany w innych zapożyczeniach: „dilettante”
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!