cherubin czy herubin
Czy aniołowie popełniają błędy ortograficzne? Sprawdzamy, jak pisać: cherubin czy herubin
Gdyby niebiańskie istoty interweniowały w ludzką ortografię, na pewno upomniałyby się o „ch” w pierwszej sylabie. Jedyną poprawną formą jest cherubin, podczas gdy herubin to przykład ziemskiej pomyłki, która – choć częsta – nie ma racji bytu. Dlaczego? Odpowiedź kryje się w skrzydłach historii języka i… biblijnych ogrodach.
Czy wiesz, że w XV-wiecznych polskich tekstach religijnych spotykano aż 17 różnych wariantów zapisu tego słowa? Najdziwniejsze z nich to „kherubym” i „cherrubin” – na szczęście żaden nie przypominał współczesnego błędu „herubin”!
Skąd się wzięło „ch” w miejscu, gdzie niektórzy słyszą „h”?
Klucz tkwi w wędrówce tego wyrazu przez kultury. Hebrajskie „kerúv” przekształciło się w greckie „cheroubím”, łacińskie „cherub”, by ostatecznie w polszczyźnie XVI wieku osiąść jako cherubin. Każde „ch” w tej podróży pełniło rolę językowego pieczątki – świadectwa obcego pochodzenia. Gdybyśmy dziś pisali „herubin”, zerwalibyśmy więź z tą wielowiekową tradycją, jak odcięte skrzydło anioła.
Dlaczego nawet pobożni ludzie mylą „ch” z „h” w tym słowie?
Winowajcą jest ucho, które nie rozróżnia dźwięczności w wygłosie. W wymowie „cherubin” i „herubin” brzmią identycznie, podobnie jak „hak” i „chak” (choć to drugie to wymyślony potwór językowy). Nasz mózg, szukając analogii, często błędnie łączy cherubina z rodzimymi słowami typu „herbata” czy „herb”, co prowadzi do ortograficznej katastrofy.
Gdzie spotkasz cherubiny poza religijnymi obrazami?
Ten wyraz ma zaskakująco świeckie wcielenia! W serialu „Supernatural” cherubiny to biurokraci niebios w garniturach. Pewna firma kurierska nazwała tak swój ekspresowy serwis – „Cherubin w 24 godziny”. A w memach internetowych pulchne dzieciaki z renesansowych obrazów bywają podpisane: „Kiedy mama mówi, że zostało ci ostatnie cias
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!