czułki czy czółki
Czułki czy czółki – oto jest pytanie!
Od razu na wstępie program podkreśla błąd przy słowie „czółki”. Zapewne część osób uważa tę wersję za poprawną, bo kojarzy nam się ona z prawidłowym słówkiem w liczbie pojedynczej – czółko (zdrobniale czoło).
W tym przypadku jednak jedyną poprawną wersją jest forma „czułki”. Pochodzi ona od czasownika „czuć”.
Czułki – rzeczownik w liczbie mnogiej, jak sama nazwa i pochodzenie wyrazu wskazują – pomagają organizmom „odczuwać ” otoczenie.
Czułki są to narządy, które zwykle osadzone są na głowie bezkręgowców, takich jak: parzydełkowce (polipy, meduzy), stawonogi (m.in.: skorupiaki i pajęczaki) i mięczaki (ślimaki, małże, głowonogi). Czułki pełnią funkcje zmysłowe (węch, dotyk, smak), chwytne i lokomotoryczne.
W liczbie pojedynczej słowo czułki, brzmi „czułek” i jest związane zarówno ze światem zwierząt – wcześniej opisanym przeze mnie, jak i ze światem roślin.
Czułek (roślina) to kwiat doniczkowy, inaczej mimoza wstydliwa. Nazwano ją tak dlatego, że reaguje nawet na najmniejszy kontakt. Wystarczy ją dotknąć, a zwija swoje listki. Potem trzeba odczekać kilka minut, zanim znowu pokaże w pełni swój urok.
Gdy za oknem nadchodzi zmierzch, roślina ta również kurczy się. Czuje więc zarówno dotyk, jak i reaguje na światło za oknem. Słusznie więc została nazwana czułkiem.
W językach obcych słowo czułki tłumaczone jest najczęściej od synonimu tego słowa, czyli od wyrazu „anteny”. Po angielsku „antennae”, po niemiecku „Antennen”, po francusku „antennes”. Czyli jak widać tylko w języku polskim, słowo „czułki” wywodzi się od czasownika.
Przykładowym zdaniem może być:
Na bal karnawałowy potrzebuję zakupić czułki Pszczółki Mai.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!