dekolt czy dekold

Czy odkryjemy sekrety głębokiego „dekoltu” czy utkniemy w pułapce „dekoldu”?

Gdy spojrzysz na suknię wieczorową lub koszulę z głębokim wycięciem, jedyna poprawna forma to dekolt. Dekold nie istnieje w żadnym słowniku – to językowy miraż, który regularnie wpędza w zakłopotanie nawet bystre umysły. Dlaczego? Odpowiedź kryje się w paryskich salonach i… anatomii błędów językowych.

Skąd się wziął ten cholerny „dekold”?

Błąd rodzi się w słuchowej pułapce. Francuskie „décolleté” (wym. dekoltė) przeszło do polszczyzny w XVIII wieku wraz z modą na wszystko, co paryskie. Gdy wymawiamy „dekolt”, końcowe „t” często zlewa się z następującym słowem („dekolt głęboki” brzmi jak „dekold głęboki”). Do tego dochodzi analogia do angielskich słów z końcówką „-old” (bold, cold) – stąd mózg podsuwa fałszywe „d”.

Kulturowe wcięcia: od królewskich dworów po czerwone dywany

W 1661 roku Ludwik XIV oficjalnie uznał dekolt za obowiązkowy element dworskiej garderoby – kto pokazałby się w wysokim staniku, naraziłby się na śmieszność. Dziś ten sam element stroju wywołuje medialne burze. Gdy Jennifer Lopez pojawiła się na gali w zielonej sukni Versace z głębokim dekoltem sięgającym pępka, cały internet eksplodował memami. Żaden z nich nie użył jednak formy dekold – błąd zarezerwowany dla językowych laików.

Dlaczego nawet geniusze się mylą? Przypadek Witkacego

W rękopisie „Szewców” Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał: „Jej dekold sięgał miejsc, o których filozofowie tylko śnili”. Redaktorzy poprawili na dekolt, ale błąd przetrwał w prywatnych listach artysty. To dowód, że fonetyczne złudzenia dotykają nawet mistrzów pióra. Kluczowa różnica? Witkacy wiedział, że to eksperyment językowy, podczas gdy współcześni użytkownicy dekoldu często nie zdają sobie sprawy z pomyłki.

Królowe dekoltów i królowe przekrętów

W serialu „Grzech” Magdaleny Łazarkiewicz główna bohaterka projek