esy-floresy czy esy floresy, esyfloresy
Esy-floresy: Tańczące litery i historia jednego łącznika
Gdyby alfabet miał swój własny kabaret, esy-floresy z pewnością występowałyby jako gwiazdy wieczoru. Poprawna forma tego zwrotu – z łącznikiem – kryje w sobie więcej historii niż niejedna powieść przygodowa. Błędne warianty esy floresy (z odstępem) i esyfloresy (jako jeden wyraz) to językowi intruzi, którzy próbują się wślizgnąć do tekstu niczym nieproszeni goście na eleganckie przyjęcie liter.
Czy wiesz, że w XIX-wiecznych listach miłosnych „esy-floresy” służyły jako sekretny kod? Zakochany kawaler mógł napisać: „Twój warkocz układa się w esy-floresy„, co w rzeczywistości znaczyło: „Jutro o północy pod oknem”. Dziś ten zwrot nadal uwodzi, ale już tylko nasze oczy w tekstach!
Dlaczego ten łącznik to nie fanaberia?
Wyobraź sobie średniowiecznego skrybę, który ozdabiał manuskrypty wijącymi się literami „s” i „f” – właśnie stąd pochodzi ten zwrot. Łącznik w esy-floresy działa jak magnes spinający dwa historyczne elementy: „esy” (od litery S) i „floresy” (od floretu – ozdobnych zawijasów). Rozdzielenie ich spacją to jak próba serwowania herbaty bez wody – sucha lista liter bez związku z tradycją.
Gdzie można spotkać te językową parę taneczną?
Współczesne zastosowania są zaskakująco różnorodne:
- W kryminale: „Zamiast podpisu, na dokumencie wiły się jakieś esy-floresy, jakby pijana ośmiornica przeszła po kartce”
- Na budowie: „Nie rób tych esy-floresy z instalacją, tylko poprowadź rury prosto!”
- W modzie: „Suknia balowa ozdobiona złotymi esy-floresy wyglądała jak nocne niebo pełne spadających gwiazd”
Czy Picasso miałby problem z tym wyrażeniem?
Awangardowi artyści często łamali konwencje, ale w języku polskim zasady są mniej elastyczne. Próba pisania esyfloresy jako jednego słowa przypominałaby wrzucenie całej orkiestry do blendera – zamiast
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!