Kingi czy na Kingii
Zamień czytanie na oglądanie!
Kingi czy Kingii? Przedstawię Wam dzisiaj poprawną pisownię rzeczownika własnego Kinga w formie dopełniacza liczby pojedynczej oraz mianownika, biernika i wołacza liczby mnogiej. Sięgnijmy najpierw do etymologii tego słowa. Kinga to niemieckie zdrobnienie imienia Kunegunda. Kinga to rzeczownik własny rodzaju żeńskiego. Jak każdy rzeczownik, odmienia się przez liczby i przypadki. W liczbie pojedynczej odmienia się przez przypadki następująco:Mianownik: KingaDopełniacz: KingiCelownik: KindzeBiernik: KingęNarzędnik: KingąMiejscownik: KindzeWołacz: Kingo! W liczbie mnogiej odmiana przez przypadki wygląda następująco:Mianownik: KingiDopełniacz: KingCelownik: KingomBiernik: KingiNarzędnik: KingamiMiejscownik: KingachWołacz: Kingi! Wyjaśnijmy teraz pisownię rzeczownika własnego Kinga w dopełniaczu liczby pojedynczej oraz w mianowniku, bierniku i wołaczu liczby mnogiej.Musimy zastosować zasadę ortograficzną
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!