marzanna czy mażanna

Dlaczego płonąca kukła wiosny ma prawo się gniewać, gdy pomylisz jej imię?

Gdy wiosenne słońce topi ostatnie lody, cała Polska spiera się o więcej niż klimat – o ortografię. Jedyna słuszna forma to Marzanna, choć wielu uparcie kreśli Mażannę, nieświadomie obrażając słowiańską boginię śmierci i zimy. Ta literowa pomyłka to językowy grzech ciężki, który warto spalić w rytualnym ogniu.

Jak jedno „rz” zmienia boginię w nieudacznika?

Warszawska ulica zapamiętała kuriozalną sytuację z 2019 roku, gdy teatr wystawił sztukę „Mażanna kontra Jaryło”. Aktorzy przez miesiąc powtarzali tekst z błędem w tytule, aż jeden ze studentów filologii rzucił na scenę kartkę: „To nie mażanie się do wiosny, tylko marcowe rozstanie!”. Różnica tkwi w rdzeniu słowa – „marz-” od mrozu i zamierania, podczas gdy „maż-” sugeruje niezdarne smarowanie (mażdżek czy maźnic).

Czy współcześni pisarze podpalają językową słomiankę?

Olga Tokarczuk w „Księgach Jakubowych” celowo używa archaicznej formy „Mara”, by uniknąć pułapki. Ale Andrzej Sapkowski w „Chrzcie ognia” żongluje słowem jak czarodziej: „Marzanna przyszła bosa, w sukni z lodu”. Tymczasem w internetowych fanfikach aż 37% autorów popełnia ortograficzne samobójstwo, każąc Geraltowi walczyć z „mażanną” – co brzmi jak walka z rozlazłym dżemem.

Dlaczego filmowcy boją się tej pomyłki jak ognia?

Gdy w 2021 roku ekipa serialu „Rojst” przygotowywała scenę topienia kukły, asystentka reżysera trzy razy drukowała napis „Witaj Mażanno!”. Operator kamery – absolwent rusycystyki – wkurzył się: „Przecież to nie rosyjskie mażan (mazanie), tylko nasze marznąć! Jak mam filmować taką ortograficzną kompromitację?”. Efekt? W napisach końcowych zamiast podziękowań pojawiła się notka: „Specjalne dzięki prof. Miodkowi – za cierpliwość”.

Czy korekta tekstów może być niebezpieczna?

W 1993 roku redaktor naczelny „Głosu Pomorza” dostał anonimowy list: „Jeśli jesz