nadwyrężać czy nadwerężać
Dawniej za poprawną formę był uważany wyraz nadwerężać, czyli właśnie zgodnie z zastosowaniem, osłabić swój organizm wskutek wysiłku, drobny uraz. Z czasem jednak zaczęto coraz częściej, chyba z własnej wygody używać słowa nadwyrężać, co sprawiło, że językoznawcy przestali traktować tę formę jako błąd i takim oto sposobem obecnie obie formy pisowni i mowy możemy zaliczyć jako poprawne.
1. Musiałem sobie nadwerężyć jakiś staw, bo boli mnie noga od uda aż po pas.
2. Najważniejsze w pracy jest to aby specjalnie się nie nadwyrężać, czyli tak rozplanować sobie zajęcia i formę pracy, żeby zrobić jak najwięcej, ale jednocześnie stracić przy tym jak najmniej siły.
3. Nadwerężone dłonie długim i ciężkim procesem zbioru runa leśnego, z każdą minutą tak naprawdę coraz bardziej odmawiały jakiegokolwiek posłuszeństwa.
4. Gdybym miał mocno nadwyrężyć swój mózg to podejrzewam, że wreszcie udałoby mi się dojść do tego, co stoi za tym, iż tego komputera nie idzie uruchomić. Ale dzisiaj zwyczajnie mi się nie chce tego robić.
5. Siła mistrzów jest obecnie tak wielka, że nie widzę tutaj kandydata do tego, aby nadwerężyć ich marsz po kolejne mistrzostwo kraju.
6. Nadwyrężyć swój czas mogę tylko w wypadku, kiedy będzie to absolutnie konieczne i niezbędne w każdym innym, nie mam zamiaru do końca dnia wychodzić z pokoju, gdyż jestem piekielnie zmęczony i nie mam ochoty na nic.
7. Spotkałem się dzisiaj z moją byłą dziewczyną, zupełnie przypadkiem i przyznaje, że musiałem się mocno nadwyrężyć, żeby nie wygarnąć jej tego, co chciałem wygarnąć.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!