narożnik czy narorznik
Słowo „narożnik” funkcjonuje w trzech znaczeniach. Pierwsze odnosi się do mebla skonstruowanego tak, aby można było go umieścić w rogu pomieszczenia. Według drugiego oznacza miejsce w kącie, czyli „w rogu”. Trzecie używane jest do określania miejsca, gdzie stykają się ściany zewnętrzne budynku.
Poprawną formą jest „narożnik”, ponieważ według zasady polskiej ortografii „ż” wymienia się na g, s, z, dz, h lub ź w formach pokrewnych tego samego wyrazu. Określenie „narożnik” powstało z wyrażenia przyimkowego „na rogu”, wymieniając ż na g.
Przykłady zdań z poprawnym użyciem wyrazu „narożnik”:
Uczestnicy każdego turnieju układania puzzli wiedzą dobrze, że podstawowym warunkiem szybkiego ułożenia tej układanki jest odnalezienie czterech narożników.
Zamierzam przemeblować całe moje mieszkanie, mam już nawet pomysł na aranżację większości pokojów, wciąż jednak nie jestem pewna, czy umieszczenie narożnika w sypialni nie zajmie zbyt wiele przestrzeni.
Gertruda przemyciła zawinięty w ścierkę do kurzu puchar sportowy do własnego pokoiku w piwnicy i ukryła cenne trofeum w szafce w narożniku, w której nikomu z rodziny królewskiej nie przyszłoby do głowy go szukać.
Moim ulubionym miejscem na całym podwórku jest chyba sklepik stojący przy narożniku mojego bloku, w którym przez całe dzieciństwo kupowałam kolorowe gumy balonowe w trzech różnych smakach.
Spotkajmy się w niedzielę na narożniku, mam ci do przekazania ważne wieści.
Serce podeszło mi do gardła, kiedy wstając o trzeciej w nocy po szklankę wody zauważyłem w narożniku pokoju dwumetrowy cień do złudzenia przypominający sylwetkę człowieka, jednak w rzeczywistości utworzony przez górę niewypranych ubrań, które od kilku tygodni rzucałem bezmyślnie na krzesło.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!