nie żyjący czy nieżyjący – razem czy osobno
Poprawna pisownia tego wyrazu to nieżyjący, a więc pisownia łączna.
Żyjący jest w polskiej pisowni imiesłowem przymiotnikowym, a zasada będzie mówić o pisowni partykuły nie z takim imiesłowem łącznie.
Mój brat jest człowiekiem nieżyjącym zgodnie z zasadami dobrego wychowania czy szacunku dla drugiego człowieka. Czasami jest wręcz wstyd się do niego przyznawać, że to jest moje rodzeństwo.
Jeżeli ktoś uważa, że nieżyjący już wujek nas nachodzi i straszy, to albo ma jakieś problemu natury psychicznej, albo sam sobie u niego tak naskrobał, że ten teraz postanowił się odegrać już po swojej śmierci.
Kiedyś była tu fantastyczna lodziarnia która serwowała najlepsze lody jakie kiedykolwiek jadłem. Niestety prowadził to już nieżyjący mężczyzna, a po jego odejściu nikt nie zdecydował się kontynuować jego biznesu, a szkoda, bo te lody nawet zimą smakowały wyjątkowo.
Słuchałem z zaciekawieniem historii mojej mamy o nieżyjącej już jej mamie, czyli mojej babci. Szkoda, że nie zdążyłem jej poznać, zanim się urodziłem, bo wygląda na to, że na pewno byśmy się dogadali, bo brzmiało to tak jakbyśmy byli jednym ciągiem charakteru.
Jeżeli ktoś uważa, że jest dobre być człowiekiem nieżyjącym w harmonii ze światem zewnętrznym, tylko z wirtualnym i praktycznie nie wychodzi z pokoju tylko gra na komputerze w te swoje bijatyki, to jaki jest w ogóle sens takiego życia. Przecież ani do pracy, ani gdzieś dorobić. To się prędzej czy później musi skończyć się jakimś tragicznym finałem, jeżeli to dalej tak będzie wyglądało.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!