nieidealny czy nie idealny – razem czy osobno
Nie lada wyzwaniem jest zapamiętanie wszystkich słów w języku polskim, tym bardziej, że wiedza o nich nie powinna kończyć się na samej budowie i wymowie. Oczywiście to dialog jest najczęstszym miejscem występowania słów, ale mimo wszystko zapis jest również bardzo ważny. Błędy naprawiamy wiedzą i regułami, które stały się nieodłączną częścią języka polskiego. Ortografia, gramatyka, a razem z nimi mnóstwo mniejszych grup. Dzisiaj, jak tytuł zdradził, zajmiemy się pisownią przymiotnika. Powinno używać się łącznej czy oddzielnej wersji?
Nieidealny, nie idealny – która forma jest poprawna?
Na początku może się wydawać, że tylko jedna z powyższych opcji jest prawidłowa. Reguła mówi, że przymiotniki z partykułą „nie” zapisujemy łącznie. Kluczowy jest tu stopień równy, ponieważ w wyższym lub najwyższym zapis łączny to BŁĄD. Co do drugiej wersji, również jest poprawna – używamy jej, gdy chcemy podkreślić przeciwieństwo (nie idealny, lecz beznadziejny).
Przykłady zastosowania zapisu łącznego i oddzielnego powyższego przymiotnika:
→Cóż, uważam, że ten dom nie jest idealny. Na poddaszu jest pęknięta deska, a całą budowlę powinno się jeszcze raz pomalować.
→Ten film jest nie idealny, lecz nudny. Następnym razem obejrzę coś z lepszą oceną, bo do tego była wyjątkowo niska.
→Może i te zasłony są nieidealne, ale bardzo je lubię. Mają ładny wzór i wyjątkowo miękki materiał.
→Wiem, że ten parapet nie jest idealny, ale nie mam pieniędzy na zrobienie nowego. Ma miejsca, które są lekko nadłamane, ale zbyt mi to nie przeszkadza.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!