nierealne czy nie realne – razem czy osobno
Język polski potrafi kryć w sobie wiele tajemnic, takich jak zapis danego słowa. Niektóre problemy łączą się z ortografią, jednak ta nie będzie dziś nam potrzebna. Zajmiemy się dylematem zapisu łącznego lub rozłącznego. A więc, poprawny zapis to „nierealne” czy „nie realne”? Czy prawidłową pisownię określa jakaś zasada?
Nierealne czy nie realne- pisownia:
Zacznijmy od ustalenia poprawnej pisowni. W tym przypadku obie wersje są prawidłowe, a użycie każdej z nich zależy od kontekstu w danym zdaniu.
Nierealne:
To pierwsza z opcji, której używamy zazwyczaj do powiedzenia, że coś jest niemożliwe lub bardzo trudne do realizacji. Reguła mówi, że partykułę „nie” z przymiotnikami (jakie? Nierealne) zapisujemy łącznie.
Przykłady zastosowania:
To chyba nierealne, aby udało mi się wygrać, chociaż warto spróbować. Lubię robić zdjęcia, a skoro to konkurs fotograficzny chętnie wezmę udział.
To chyba nierealne, abym upiekła dobre ciasto, zawsze muszę coś źle zrobić i wychodzi niedobre.
Nie wydaje mi się, żebym kiedykolwiek nauczyła się programować. To nierealne, tym bardziej, że nie lubię tego zajęcia.
Nie realne
Druga, już trochę rzadziej używana wersja. W tym przypadku „nie” również jest bardzo ważną częścią. Zgodnie z zasadą, zapis „nie realne” jest poprawny wtedy, kiedy pierwsza część jest wykładnikiem zaprzeczenia, którą chcemy podkreślić. Opcja ta jest poprawna, gdy zaznaczamy zaprzeczenie, ale również je uzasadniamy.
Przykłady zastosowania:
To było nie realne, lecz całkowicie niemożliwe.
Legendy po części przedstawiają nie realne, lecz fantastyczne elementy i wydarzenia.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!