nieuwaga czy nie uwaga – razem czy osobno
Chciałabym przedstawić Wam dzisiaj poprawną pisownię partykuły nie z rzeczownikiem rodzaju żeńskiego, jakim jest słowo uwaga. Słownik języka polskiego podaje nam aż pięć znaczeń tego słowa. Po pierwsze jest to koncentracja świadomości na jakimś przedmiocie, fakcie lub przeżyciu psychicznym. Po drugie spostrzeżenie, obserwacja lub wypowiedź na jakiś temat. Po trzecie krytyka czyjegoś zachowania, postępowania, czy czyjeś pracy. Po czwarte nagana wpisana do dzienniczka ucznia lub dziennika klasowego. Po piąte i ostatnie, a tak naprawdę bardzo dawno temu określano tym mianem przyczynę. Aby dokładnie określić jak poprawnie zapisać partykułę nie z tym wyrazem musimy określić jaką częścią mowy on jest. Czy potraficie dokładnie wskazać która to? Ja Wam mówię, że rzeczownik. A czemu? Rzeczownik to odmienna część mowy, która nazywa osoby, rzeczy, miejsca, rośliny, zwierzęta, zjawiska i pojęcia. Odpowiada na pytania: kto? co? Odmienia się przez liczby, rodzaje i przypadki. Mamy tu więc do zastosowania odpowiednią regułę ortograficzną, która mówi nam, że partykułę nie z rzeczownikami zapisujemy zawsze łącznie. Mamy więc do czynienia z nowym rzeczownikiem nieuwaga, który odnosi się do pierwszego wyjaśnienia słowa uwaga i jest jego zaprzeczeniem. Oznacza ono nie koncentrowanie się na jakimś przedmiocie, fakcie lub przeżyciu psychicznym.
Postaram się przybliżyć Wam teraz odmianę tego rzeczownika przez przypadki w liczbie pojedynczej i liczbie mnogiej:
Liczba pojedyncza:
Mianownik: nieuwaga
Dopełniacz: nieuwagi
Celownik: nieuwadze
Biernik: nieuwagę
Narzędnik: nieuwagą
Miejscownik: nieuwadze
Wołacz: nieuwago!
Liczba mnoga:
Mianownik: nieuwagi
Dopełniacz: nieuwag
Celownik: nieuwagom
Biernik: nieuwagi
Narzędnik: nieuwagami
Miejscownik: nieuwagach
Wołacz: nieuwagi.
Podsumowując musimy pamiętać, że partykułę nie z rzeczownikami piszemy zawsze łącznie.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!