niewierzę czy nie wierzę
„Nie wierzę” zapisujemy w języku polskim zawsze oddzielnie. Mówi o tym reguła ortograficzna, aby wszystkie czasowniki z partykułą „nie” zapisywać osobno, a „wierzę” jest odmianą czasownika „wierzyć”.
Przykładowe zdania:
Nie wierzę na słowo takim ludziom jak moja babcia.
Nie wierzę w zapewnienia mojej matki, ona zazwyczaj kłamie i chce wszystkim wokoło zrobić krzywdę.
Nie wierzę, że mogłaś posunąć się do tak podłego czynu!
Nie wierzę, że ten człowiek został nowym ministrem.
Nie wierzę, że ta kobieta ma pięćdziesiąt lat.
Nie wierzę, że spotkało mnie takie szczęście i wygrałem ogólnopolski konkurs plastyczny.
Nie wierzę w zapewnienia tego szamana.
Nie wierzę naszemu proboszczowi, gdy mówi, że pandemia nie jest groźna.
Nie wierzę ludziom, którzy podważają autorytet lekarzy i profesorów.
Nie wierzę w zapewnienia obecnych władz naszego miasta.
Nie wierzę, że już jutro wyjeżdżam do Stanów Zjednoczonych.
Nie wierzę, że mój sąsiad zmarł z przyczyn naturalnych w tak młodym wieku.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!