pojedynczy czy pojedyńczy
Poprawna pisownia tego wyrazu to pojedynczy.
Wyraz ten jest powstały od słowa pojedynek (ponieważ dawniej to »osoba występującą po jedynku«, tzn. w pojedynkę; obecnie »walka dwóch osób«). Zresztą można sobie też wyjaśnić tę pisownię słowem jeden. Mówimy jeden, a nie jedeń dlatego też mówimy pojedynczy, a nie pojedyńczy.
– Słabo jest, kiedy pojedynczy pracownicy chcą się starać i naprawdę pokazują, że zależy im na tej pracy, a reszta wygląda bardziej, jakby mieli to w nosie. Nie ukrywam, że gdybym miał taką możliwość, to byliby już z tej pracy wywaleni, ale na razie nie mam tylu chętnych, żeby dokonać takiej rewolucji.
– Pojedyncza akcja może dzisiaj zdecydować o wyniku tego meczu, dlatego myślę, że emocje będą trzymać nas do końca dzisiejszego meczu.
– Kiedy o eksplozji takiego niewybuchu może zdecydować naprawdę pojedyncza iskra, to zrozumiałe jest, że za każdym razem trzeba dokonać ewakuacji osiedla czy też terenu, na którym taki niewybuch się znajduje. Szczęśliwie zwykle są one w takim stanie, że można je spokojnie przetransportować na poligon i tam dokonać jego zapłonu.
– Niepokojące są sytuacje, które mówią o tym, że tak naprawdę pojedyncze przypadki zakażeń są zakażeniami w pełni powstałym z winy człowieka. Może się więc okazać, że życie w obecnych rygorach może jeszcze utrzymywać się przez dłuższy czas.
– Nie jestem w stanie sam w pojedynkę naprawić tej maszyny, jeżeli nikt nie przyłoży się do tego, aby mi pomóc to chyba nic z tego nie będzie. Nie mam już dłużej siły ani ochoty pracować za trzech albo może zacznijcie mi płacić jak za trzech, albo niestety, ale ja już dłużej nie jestem w stanie tak pracować.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!