proch czy proh
Poprawna pisownia tego wyrazu to proch – przez „ch”.
Występują dwie reguły. Pierwsza: na końcu wyrazu zawsze piszemy „ch”. Druga: „ch” wymienia się na „sz”. Proch – proszek.
Prawidłowa odmiana:
L.p L.mn.
Mianownik proch prochy
Dopełniacz prochu, procha prochów
Celownik prochowi prochom
Biernik proch prochy
Narzędnik prochem prochami
Miejscownik prochu prochach
Wołacz prochu prochy
Przykłady zdań z zastosowaniem prawidłowej formy zapisu:
Podczas długiej, ciekawej wycieczki do Chin widziałam proch czarny, który został wynaleziony w tym kraju w IX wieku.
Na starym polu bitwy nie ma prochu bezdymnego, jest tylko proch czarny.
Przyglądam się prochowi kordyt, którego znalazłam w starej, zabytkowej armacie w muzeum.
Jestem kolekcjonerem zabytków, w swojej kolekcji mam m.in. proch czarny znaleziony w armacie w XII w.
Idę do szkoły z prochem, który znalazłam na Chińskim polu bitwy.
Myślę o prochu bezdymnym, który przyniosła dzisiaj do szkoły moja najlepsza przyjaciółka Magda.
O! Prochu!
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!