śmiem czy śmię
Poprawna pisownia tego wyrazu to śmiem. Śmiem należy do IV koniugacji w odmianie czasownika to powoduje odmianę w pierwszej osobie jako śmiem, a nie śmię.
1. Śmiem twierdzić, że tak naprawdę trudno już będzie dojść mi do ładu w kwestii nowej umowy z klubem, więc pewnie mogę się już pomału rozglądać za nowym pracodawcą.
2. Czy mój kolega ma rację, jeżeli chodzi o moje podejście do nauki? Śmiem wątpić, wszak to ja mam lepsze oceny od niego, mimo że praktycznie w ogóle nie muszę wkuwać, by być takim samym jak on.
3. Nie śmiem nawet podważać twojego autorytetu gastronomicznego, ale wydaje mi się, że jeżeli nie wycierasz swojego potu do ręczniczka tylko w rękę i to nad samymi garnkami to raczej jest to mało higieniczne.
4. Śmiem dzisiaj podjąć ostrą dyskusję z pewnym panem politykiem, który postanowił obrazić mnie wprost nazywając mnie debilem, ale będę to robić w sposób obiektywny, merytoryczny i co najważniejsze spokojny, bo jemu będzie tylko zależeć na tym aby możliwie jak najszybciej sprowokować, nie mogę się po prostu dać.
5. Czterokrotny mistrz świata F1 nie kończy dzisiejszego wyścigu, zresztą i tak jechał na 14 miejscu i nie miał szans na punkty, więc można śmiało powiedzieć, że śmiem złożyć takie opinie, że to już jest raczej odcinanie kuponów od 4 mistrzowskich tytułów w najlepszym wówczas bolidzie w stawce i ostatnią nadzieją na powrót do czołówki będzie sezon 2022 gdzie wchodzi masa nowych regulacji, która może całkowicie wywrócić do góry nogami obecny układ sił w królowej motorsportu.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!