starożytność czy starorzytność
Starożytność to epoka historyczno-literacka określająca okres dziejów najstarszych cywilizacji. Trwała od około 4000 roku p.n.e. do 476 roku p.n.e.
Jedyną poprawną formą wyrazu „starożytność” jest pisownia przez „ż”, zatem forma „starorzytność” jest niepoprawna.
Przykłady zdań z poprawnym użyciem wyrazu „starożytność”:
Zwyczaj grzebania zmarłych razem z cennymi przedmiotami, takimi jak monety, biżuteria, naczynia, ozdoby i drogie kamienie, wywodzi się ze starożytności i, według wierzeń ówczesnych ludzi, miał zapewniać pogrzebanym pomyślność i dostatek w kolejnym życiu, lub służyć jako ofiara przebłagalna dla bóstw śmierci rządzących krainą umarłych.
Starożytność jest epoką, w której powstały pierwsze wielkie cywilizacje, których dzieje możemy poznać dzięki zachowanym przekazom spisanym na kamiennych tablicach, glinianych tabliczkach, papirusie lub ścianach świątyń.
Chociaż znane współczesnym historykom dzieje państwa polskiego możemy prześledzić na wiele wieków wstecz, nie ma żadnych naukowych dowodów potwierdzających teorię, że w starożytności istniała na tych terenach jakakolwiek rozwinięta cywilizacja, a wszelkie badania i przesłanki naukowe sugerują coś wręcz przeciwnego.
Starożytność była epoką kontrastów, ponieważ w tym samym czasie w Europie istniały zarówno wysoko rozwinięte cywilizacje, znające pismo, sposób wytapiania brązu oraz budujące rozległe miasta, jak i barbarzyńskie plemiona, prowadzące koczowniczy tryb życia, składające się z nie więcej niż stu osób.
Gdybym miał możliwość odbycia podróży w czasie i przestrzeni, z pewnością odwiedziłbym Grecję w starożytności, ponieważ uważam, że ujrzenie na własne oczy działania demokracji ateńskiej oraz możliwość spotkania Sokratesa i Platona byłyby jednymi z najbardziej niezwykłych rzeczy, jakie mogłyby mnie spotkać podczas podróży w czasie.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!