struga czy stróga
Poprawna pisownia tego wyrazu to struga – przez „u”.
Słowo „struga” musimy zapamiętać. Nie ma zasady, która mówiłaby, dlaczego ten wyraz pisze się przez „u”.
Prawidłowa odmiana:
L.p. L.mn.
Mianownik struga strugi
Dopełniacz strugi strug
Celownik strudze strugom
Biernik strugę strugi
Narzędnik strugą strugami
Miejscownik strudze strugach
Wołacz strugo strugi
Struga oznacza też czynność:
L.p. L.mn.
Ja strugam My strugamy
Ty strugasz Wy strugacie
On, ona, ono struga Oni, one strugają
Przykłady zdań z zastosowaniem prawidłowej formy zapisu:
Z rany, którą zrobiłam sobie podczas nauki przeskoków nad tyczką na rolkach płynie struga krwi.
Strumyk płynący zazwyczaj koło mojego domku wysechł i nie ma w nim ani strugi wody.
Przyglądam się strudze krwi płynącej z jednego ze skoków zająca, którego wraz z moim młodszym bratem znaleźliśmy na polanie koło domu naszej babci.
Widzę strugę potu spływającą po czole mojej koleżanki Blanki.
Idę po pustyni ze strugą wody w mojej małej butelce.
Myślę o strudze wody płynącej zamiast strumienia.
O! Strugo!
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!