włóczęga czy włuczęga
Poprawna pisownia tego wyrazu to włóczęga.
W przypadku tego wyrazu nie można zastosować żadnej reguły ortografii więc jego pisownię musimy zapamiętać.
1. Miejski włóczęga od jakiegoś czasu znowu się uaktywnił i zaczął zaczepiać każdego o jakieś dwa złote, chyba trzeba będzie szybko gościa sprowadzić z powrotem do parteru.
2. Nie możesz się włóczyć jak taki bezdomny pies, jeżeli pogoda nie dopisuje do tego, żeby wychodzić na spacery to tego nie rób, bo zaczynasz się zachowywać jakbyś był jakiś chory na umyśle.
3. Nie umiem się włóczyć po mieście tak jak inni. Typowy domownik ze mnie.
4. Nie jestem przekonany, czy należy gloryfikować życia jako typowy włóczęga. Coraz bardziej nie podobają mi się trendy środowisk liberalnych, żeby robić wszystko, aby normalizować takie bardzo niepraktyczne rzeczy.
5. Dzieci które żyją w trybie włóczęgi, czyli zamiast w domu to tak ciągle w mieście na dworze, z dala od rodziny. To z jednej strony jest bardzo fajne, bo dzieci dzięki temu mogą się rozwinąć i ewentualnie później będzie im łatwiej odciąć tę domową pępowinę. Z drugiej strony jednak no jeżeli dzieci nie przebywają zbyt wiele w gronie rodzinnym dlatego, potem możemy spodziewać się tego, że jeżeli oni sami będą zakładać rodziny to może zacząć pojawiać się problem z utrzymaniem takiej rodziny. Dbaniem o to, żeby być taką głową rodziny, człowiekiem którego głowa będzie w stanie wytrzymać wiele naprawdę trudnych i wymagających momentów. Mam nadzieję jednak, że rodzice są mądrzy i umieją nad tym zapanować.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!