wskórać czy wskurać
Poprawna pisownia tego wyrazu to wskórać.
Tej pisowni nie wyjaśnia żadna reguła ortografii więc jego pisownię musimy zapamiętać.
1. Oskarżony doskonale wiedział, że już nic nie może wskórać, bo dowody są już zdecydowanie zbyt mocne, żeby mógł jakkolwiek je obrócić. Być może zrozumiał, że najlepiej będzie się przyznać i złożyć takie zeznania, które pozwolą sądowi na to, żeby nie stosować najsurowszego rozmiaru kary.
2. Nie mogłem wskórać, jak można być takim kretynem, i po prostu spalić sprzęgło przy wyjeździe z podwórka. Przecież to jest niebywałe, żeby tak je docisnąć, żeby się zjarało.
3. Nie wiem, czy sensem było jeszcze wskóranie jakim cudem można było znaleźć na tej piekielnie trudnej trasie MTB jakikolwiek schyłek, po którym można kogoś wyprzedzić. Przecież to już stanowiło dosłownie misję samobójczą, a jemu to się udało praktycznie bez żadnego wysiłku. To jest niebywałe, gość jest z innej galaktyki.
4. Trudnym zadaniem było poradzenie sobie z utrzymaniem bolidu na tak mokrej nawierzchni, ale i tak wskórać jak można wylecieć z toru na prostej drodze nie jest proste. Wyglądało to w pewnym momencie tak jakby złapał typowego w grach online laga, który sprawił, że nagle postać znalazła się przy ścianie i rozpadła się jak domek z kart.
5. Nie jestem w stanie wskórać jak można dać sobie wbić 3 gole w 7 minut. Bo w tyle drużyna outsidera straciła szansę na zwycięstwo, które pozwoliłoby oderwać się od strefy spadkowej. Kto wie, czy właśnie nie zniszczyli sobie ostatniej trampoliny do utrzymania w lidze.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!